فینه
/fine/
معنی انگلیسی:
لغت نامه دهخدا
فینه. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) کلاه سرخ منگوله دار عثمانیان. فس. فیس. کلاه پشمین ، غالباً سرخ یا سفید و رنگ دیگرکه مصریان و بعض هندیان بر سر گذارند و سابقاً ترکان عثمانی بر سر میگذاشتند. ( از فرهنگ فارسی معین ).
فرهنگ فارسی
( اسم ) کلاهی پشمی سرخ ( غالبا ) سفید یا رنگ دیگر که مصریان و بعض هندویان ( و سابقا ترکان عثمانی ) بر سر گذارند .
ساعت اندکی از روزگار
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
فینه (جغرافیا). به کوه های زیرآبی آتش فشانی منفرد و جداافتاده که قله تخت آن ها دست کم ۲۰۰ متر پایین تر از سطح دریا و اقیانوس باشد فینه[ ۱] ( به انگلیسی: guyot ) گفته می شود. قطر این قله های تخت ممکن است از ۱۰ کیلومتر بیشتر باشد. [ ۲]
فینه ها نخستین بار در زمان جنگ جهانی دوم و در زمانی که کف اقیانوس ها به وسیله دستگاه سونار بررسی شد کشف شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففینه ها نخستین بار در زمان جنگ جهانی دوم و در زمانی که کف اقیانوس ها به وسیله دستگاه سونار بررسی شد کشف شدند.
wiki: فینه (جغرافیا)
مترادف ها
کلاه قرمز منگوله دار، فینه، فس
فینه، طربوش
پیشنهاد کاربران
کلاهی استوانه ای از جنس نمد ، با رنگ های سیاه و قرمز و یا سبز . با بالایی به نسبت دهانه جمع تر و طاق تخت با منگوله ای که از وسط آن به بغلش آویخته و دوخته می شد.