فینال های ان بی ای ۱۹۹۵ مرحلهٔ پایانی بازی های حذفی و دور قهرمانی رقابت های اتحادیهٔ ملی بسکتبال در فصل ۹۵–۱۹۹۴ می باشد. در این دور تیم هیوستون راکتس به عنوان قهرمان کنفرانس غرب و مدافع عنوان قهرمانی برابر تیم اورلندو مجیک به عنوان قهرمان کنفرانس شرق قرار گرفت. ویژگی بارز این سری رقابت مجیک جانسون–حکیم اولاجوان، بازیکنان سنتر مطرح دو تیم بود که صحبت ها و سر و صداهای فراوانی پیش از فینال و در حین بازی های سری دربارهٔ آن شده بود و این مصاف با رقابت بیل راسل–ویلت چمبرلین در دههٔ ۱۹۶۰ مقایسه شد. [ ۱] [ ۲]
راکتس تبدیل به نخستین تیم در تاریخ ان بی ای شد که در راه قهرمانی توانست در بازی های پس از فصل عادی، چهار تیم با بالای ۵۰ برد را با شکست مواجه کند. راکتس با بردن نه بازی بیرون از خانه در بازی های حذفی ۱۹۹۵ رکورد دار شد. این دومین جاروی فینال های ان بی ای در فرمت ۲–۳–۳ بود ( پیش از این دیترویت پیستونز در ۱۹۸۹ برابر لس آنجلس لیکرز این کار را انجام داده بود ) . همچنین راکتس نخستین تکرار کنندهٔ قهرمانی در تاریخ ان بی ای شد که این عنوان را با جارو کردن رقیب در دیدارهای پایانی پاس داشت. علاوه بر این، از زمان انجام بازی های دور حذفی با ۱۶ تیم در سال ۱۹۸۴، راکتس نخستین تیم در تاریخ ان بی ای شد که بدون داشتن مزیت بازی خانگی در هر چهار دور، موفق به کسب عنوان قهرمانی رقابت ها شد. به صورت همزمان، در همان سال این موفقیت توسط تیم نیوجرسی دویلز، هنگامی که با پیروزی برابر دیترویت رد ویگنز توانست برندهٔ جام استنلی بشود، صورت پذیرفت.
اورلندو مجیک که نخستین حضور خود در سری های فینال ان بی ای را تجربه می کرد، سری را با بازی های خانگی شروع کرد و در دو بازی نخست میزبان هیوستون راکتس، مدافع عنوان قهرمانی بود.
در حالی که در بازی ۱ تیم مجیک با حساب ۱۱۰–۱۰۷ از راکتس پیش افتاده بود، نیک اندرسون در ثانیه های پایانی بازی چهار پرتاب آزاد را از دست داد، و کنی اسمیت با یک پرتاب سه امتیازی موفق بازی را با ثبت یک رکورد تازه تا آن زمان به تساوی و وقت اضافه کشاند، او هفت پرتاب موفق سه امتیازی به نام خود ثبت کرد که بیشترین تعداد پرتاب سه امتیازی موفق در یک بازی از سری فینال های ان بی ای تا آن زمان محسوب می شد.
بازیکنان راکتس باتجربهٔ خود توانستند در وقت های اضافه به پیروزی برسند و سرانجام با بردن سه بازی بعدی، مجیک را جارو کردند و دومین قهرمانی پیاپی خود در ان بی ای را به دست آوردند. با دستیابی به این هدف، آن ها تنها تیمی شدند که در نخستین بازنشستگی مایکل جردن که دو فصل به طول انجامید، قهرمان هر دو فصل شدند ( گرچه جردن در ماه های پایانی فصل ۹۵–۱۹۹۴ به زمین های بازی بازگشت ) ، علاوه بر این، هیوستون در کنار شیکاگو بولز تنها تیمی شد که بیش از یک عنوان قهرمانی در دههٔ ۱۹۹۰ کسب کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفراکتس تبدیل به نخستین تیم در تاریخ ان بی ای شد که در راه قهرمانی توانست در بازی های پس از فصل عادی، چهار تیم با بالای ۵۰ برد را با شکست مواجه کند. راکتس با بردن نه بازی بیرون از خانه در بازی های حذفی ۱۹۹۵ رکورد دار شد. این دومین جاروی فینال های ان بی ای در فرمت ۲–۳–۳ بود ( پیش از این دیترویت پیستونز در ۱۹۸۹ برابر لس آنجلس لیکرز این کار را انجام داده بود ) . همچنین راکتس نخستین تکرار کنندهٔ قهرمانی در تاریخ ان بی ای شد که این عنوان را با جارو کردن رقیب در دیدارهای پایانی پاس داشت. علاوه بر این، از زمان انجام بازی های دور حذفی با ۱۶ تیم در سال ۱۹۸۴، راکتس نخستین تیم در تاریخ ان بی ای شد که بدون داشتن مزیت بازی خانگی در هر چهار دور، موفق به کسب عنوان قهرمانی رقابت ها شد. به صورت همزمان، در همان سال این موفقیت توسط تیم نیوجرسی دویلز، هنگامی که با پیروزی برابر دیترویت رد ویگنز توانست برندهٔ جام استنلی بشود، صورت پذیرفت.
اورلندو مجیک که نخستین حضور خود در سری های فینال ان بی ای را تجربه می کرد، سری را با بازی های خانگی شروع کرد و در دو بازی نخست میزبان هیوستون راکتس، مدافع عنوان قهرمانی بود.
در حالی که در بازی ۱ تیم مجیک با حساب ۱۱۰–۱۰۷ از راکتس پیش افتاده بود، نیک اندرسون در ثانیه های پایانی بازی چهار پرتاب آزاد را از دست داد، و کنی اسمیت با یک پرتاب سه امتیازی موفق بازی را با ثبت یک رکورد تازه تا آن زمان به تساوی و وقت اضافه کشاند، او هفت پرتاب موفق سه امتیازی به نام خود ثبت کرد که بیشترین تعداد پرتاب سه امتیازی موفق در یک بازی از سری فینال های ان بی ای تا آن زمان محسوب می شد.
بازیکنان راکتس باتجربهٔ خود توانستند در وقت های اضافه به پیروزی برسند و سرانجام با بردن سه بازی بعدی، مجیک را جارو کردند و دومین قهرمانی پیاپی خود در ان بی ای را به دست آوردند. با دستیابی به این هدف، آن ها تنها تیمی شدند که در نخستین بازنشستگی مایکل جردن که دو فصل به طول انجامید، قهرمان هر دو فصل شدند ( گرچه جردن در ماه های پایانی فصل ۹۵–۱۹۹۴ به زمین های بازی بازگشت ) ، علاوه بر این، هیوستون در کنار شیکاگو بولز تنها تیمی شد که بیش از یک عنوان قهرمانی در دههٔ ۱۹۹۰ کسب کرد.
wiki: فینال های ان بی ای ۱۹۹۵