سری فینال های قهرمانی جهان ان بی ای ۱۹۸۵ مرحلهٔ پایانی بازی های حذفی انجمن ملی بسکتبال ( ان بی ای ) در سال ۱۹۸۵ و دور قهرمانی فصل ۸۵–۱۹۸۴ این رقابت ها می باشد. در این دور لس آنجلس لیکرز به عنوان قهرمان کنفرانس غرب، در برابر بوستون سلتیکس به عنوان قهرمان کنفرانس شرق در یک سری بهترین از هفت قرار گرفت.
سلتیکس برای نخستین بار از فصل ۶۹–۱۹۶۸ به دنبال تکرار قهرمانی ان بی ای و گرفتن جشن قهرمانی در سال دوم بود. سلتیکس برای دومین سال متوالی در دیدارهای نهایی از مزیت بازی خانگی برخوردار بود چرا که آن ها فصل عادی را با رکورد ۶۳–۱۹ به اتمام رساندند در حالی که لیکرز رکورد ۶۲–۲۰ را به ثبت رساند. لیکرز به دنبال انتقام باخت ناراحت کنندهٔ سال گذشته مقابل سلتیکس در سری بازی های قهرمانی بود و همچنین به دنبال نخستین برتری برابر بوستون در تاریخ فینال های ان بی ای بود. برای نخستین بار، فینال ها به صورت ۲–۳–۲ به انجام رسید و بدین ترتیب بوستون میزبان دو بازی نخست بود در حالی که سه بازی بعدی در لس آنجلس به انجام می رسید. در صورت لزوم، دو بازی پایانی این سری در بوستون انجام می شد. این تغییر فرمت پس از گفتگوی سال ۱۹۸۴ بین دیوید استرن با اسطورهٔ سلتیکس، رد آورباخ که از جابه جایی چند بارهٔ تیم ها در بازی ها گلایه می کرد انجام پذیرفت. [ ۱] فرمت ۲–۳–۲ تا فینال های ان بی ای ۲۰۱۳ مورد استفاده قرار گرفت و از سال پس از آن، شکل برگزاری بازی ها دوباره به ۱–۱–۱–۲–۲ برگشت.
لس آنجلس لیکرز با کمک کریم عبدالجبار و مجیک جانسون سلتیکس را چهار بر دو شکست داد تا سلتیکس را برای نخستین مرتبه در تاریخ رقابت های فینال شکست دهد. این آخرین باری بود که سری های پایانی با نام قهرمانی جهان ان بی ای برگزار شد زیرا نام تجاری فینال های ان بی ای در فصل پسین، جایگزین این نام شد.
دو تیم دو بار در سری فصل عادی باهم دیدار کردند، هر تیم یک برد خانگی کسب کرد:
امتیاز رنگی، امتیاز تیم میزبان و امتیاز برجسته، امتیاز تیم برنده می باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسلتیکس برای نخستین بار از فصل ۶۹–۱۹۶۸ به دنبال تکرار قهرمانی ان بی ای و گرفتن جشن قهرمانی در سال دوم بود. سلتیکس برای دومین سال متوالی در دیدارهای نهایی از مزیت بازی خانگی برخوردار بود چرا که آن ها فصل عادی را با رکورد ۶۳–۱۹ به اتمام رساندند در حالی که لیکرز رکورد ۶۲–۲۰ را به ثبت رساند. لیکرز به دنبال انتقام باخت ناراحت کنندهٔ سال گذشته مقابل سلتیکس در سری بازی های قهرمانی بود و همچنین به دنبال نخستین برتری برابر بوستون در تاریخ فینال های ان بی ای بود. برای نخستین بار، فینال ها به صورت ۲–۳–۲ به انجام رسید و بدین ترتیب بوستون میزبان دو بازی نخست بود در حالی که سه بازی بعدی در لس آنجلس به انجام می رسید. در صورت لزوم، دو بازی پایانی این سری در بوستون انجام می شد. این تغییر فرمت پس از گفتگوی سال ۱۹۸۴ بین دیوید استرن با اسطورهٔ سلتیکس، رد آورباخ که از جابه جایی چند بارهٔ تیم ها در بازی ها گلایه می کرد انجام پذیرفت. [ ۱] فرمت ۲–۳–۲ تا فینال های ان بی ای ۲۰۱۳ مورد استفاده قرار گرفت و از سال پس از آن، شکل برگزاری بازی ها دوباره به ۱–۱–۱–۲–۲ برگشت.
لس آنجلس لیکرز با کمک کریم عبدالجبار و مجیک جانسون سلتیکس را چهار بر دو شکست داد تا سلتیکس را برای نخستین مرتبه در تاریخ رقابت های فینال شکست دهد. این آخرین باری بود که سری های پایانی با نام قهرمانی جهان ان بی ای برگزار شد زیرا نام تجاری فینال های ان بی ای در فصل پسین، جایگزین این نام شد.
دو تیم دو بار در سری فصل عادی باهم دیدار کردند، هر تیم یک برد خانگی کسب کرد:
امتیاز رنگی، امتیاز تیم میزبان و امتیاز برجسته، امتیاز تیم برنده می باشد.
wiki: فینال های ان بی ای ۱۹۸۵