فین و کهره. [ ن ُ ک ُ هََ رَ ] ( اِخ ) میانه جنوب و مشرق فرک ، درازی آن از قریه لاور تا قریه آب ماه یازده فرسنگ ،پهنای آن از قریه فین تا رودر ده فرسنگ. محدود است از جانب مشرق به ناحیه رودان و احمدی و از سمت شمال به ناحیه فارنمان و از طرف مغرب به نواحی لارستان و از جانب جنوب به نواحی عباسی. هوای این ناحیه بعد از نواحی عباسی از همه گرمسیرات فارس گرمتر است. آبش از چشمه های شیرین و گواراست. معیشت این ناحیه و خراج دیوانی آن از خرمای نخلستان و حناست. غله به اندازه خوردن اهلش از دیمی و فاریابی به عمل می آید. خانه عموم این ناحیه از چوب و شاخه برگ نخل است. در همه ناحیه فین بیست خانه به هم پیوسته نباشد بلکه در نخلستانها پراکنده است و خانه ها را حصاری نیست ، و در این ناحیه بعلاوه نخل و نارنج و لیمو و ترنج درخت اشبه و چلغوزه بخری و تنومندی فراوان است. قصبه این ناحیه را فین گویند. قلعه مختصری بر سر تل کوچکی خانه کلانتر این ناحیه است ، و این ناحیه را سیزده قریه آباد است. ( از فارسنامه ناصری ). رجوع به فین شود.
فرهنگ فارسی
میانه جنوب و مشرق فرک درازای آن از قریه لاور تا قریه آب ماه یازده فرسنگ پهنای آن از قریه فین تا رودر ده فرسنگ .
