لغت نامه دهخدا
فین فین. ( اِ صوت ) فین. نفس به تندی گرفتن. ( آنندراج ). رجوع به فین ( اِ صوت ) شود.
- فین فین کردن . رجوع به این ماده شود. فرهنگ فارسی
فین نفس به تندی گرفتن . فین فین کردن . فرهنگ معین
(اِصت . ) صدای مقطع بیرون راندن ها هوا از سوراخ بینی . 