فیمان

لغت نامه دهخدا

فیمان. [ ف َ ] ( معرب ، اِ ) عهد و پیمان. ( منتهی الارب ).

فیمان. ( اِ ) به معنی حسن هدی باشد، و آن محبت نفس است به تکمیل خود به خوبی قول و فعل. ( برهان ). ظاهراً برساخته فرقه آذرکیوان است. ( از حاشیه برهان چ معین ).

فیمان.( اِخ ) قریه ای است در نزدیکی مرو. ( معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس