فیلم ۱۳۵ برای نخستین بار توسط شرکت ایستمن کداک در سال ۱۹۳۴ به بازار عرضه شد. این نوع فیلم ها برای عکاسی های ثابت به کار می روند و به فیلم ۳۵ میلی متری نیز مشهورند. فیلم ۳۵ میلی متری به دلیل داشتن تناسب بین اندازه و کیفیت یکی از پراستفاده ترین فیلم های عکاسی در بازارهای مصرف کننده و حرفه ای تا به امروز بوده است. این نوع فیلم و دیگر فرمت های فیلم در سال های اخیر به دلیل ترویج عکاسی دیجیتال و بالا بودن هزینهٔ ظهور، چاپ و اسکن آن نسبت به عکس های دیجیتال از رونق افتاده است؛ و شرکت های تولید کنندهٔ این نوع فیلم به مرور زمان تولید آن را کاهش یا قطع کرده اند.
دوربین های دیجیتال اصطلاحاً «کادر کامل» یا «Full Frame» دارای سنسورهای هم اندازه با مساحت یک عدد فریم ۱۳۵ هستند.
این فیلم در طول های متفاوتی مانند ۲۴ یا ۳۶ فریم استاندارد عرضه می شود. هر فریم این نوع فیلم معمولاً دارای طولی ۳۶ میلی متری و عرضی ۲۴ میلی متری است. چون فریم ها روی فیلم نور ندیده تفکیک نشده اند، برخی از دوربینها می توانند اندازه فریم های بزرگتر یا کوچکتر از اندازه استاندارد روی فیلم ایجاد کنند. این اندازه های متفاوت عموماً برای مصارف خاص مانند ایجاد تصاویر سراسرنما ( پانورامیک ) بکار می روند.
هر کارتریج از فیلم ۱۳۵ شامل یک نوار فیلم است که داخل جداره ای فلزی و عایق نسبت به نور قرار دارد. این جداره اجازه می دهد که این نوع فیلم را بتوان در نور عادی داخل دروبین قرار داد. این نوع فیلم معمولاً بعد از ثبت کردن عکسها باید به کارتریج بازپیچی شود که بتوان فیلم را برای ظهور از دوربین خارج کرد. معمولاً کارتریج های این نوع فیلم دارای بخش کوتاهی از فیلم برش خورده ای هستند که از کارتریج بیرون زده شده است و برای کار گذاشتن فیلم در دروبین بکار می رود.
اکثر فیلم هایی که اکنون تولید می شوند داری رمز دی ایکس ( DX encoding ) هستند که اجازه می دهد دوربینهایی که قابلیت آن را داشته باشند، به صورت خودکار بتوانند سرعت و طول فیلم را تشخیص دهند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدوربین های دیجیتال اصطلاحاً «کادر کامل» یا «Full Frame» دارای سنسورهای هم اندازه با مساحت یک عدد فریم ۱۳۵ هستند.
این فیلم در طول های متفاوتی مانند ۲۴ یا ۳۶ فریم استاندارد عرضه می شود. هر فریم این نوع فیلم معمولاً دارای طولی ۳۶ میلی متری و عرضی ۲۴ میلی متری است. چون فریم ها روی فیلم نور ندیده تفکیک نشده اند، برخی از دوربینها می توانند اندازه فریم های بزرگتر یا کوچکتر از اندازه استاندارد روی فیلم ایجاد کنند. این اندازه های متفاوت عموماً برای مصارف خاص مانند ایجاد تصاویر سراسرنما ( پانورامیک ) بکار می روند.
هر کارتریج از فیلم ۱۳۵ شامل یک نوار فیلم است که داخل جداره ای فلزی و عایق نسبت به نور قرار دارد. این جداره اجازه می دهد که این نوع فیلم را بتوان در نور عادی داخل دروبین قرار داد. این نوع فیلم معمولاً بعد از ثبت کردن عکسها باید به کارتریج بازپیچی شود که بتوان فیلم را برای ظهور از دوربین خارج کرد. معمولاً کارتریج های این نوع فیلم دارای بخش کوتاهی از فیلم برش خورده ای هستند که از کارتریج بیرون زده شده است و برای کار گذاشتن فیلم در دروبین بکار می رود.
اکثر فیلم هایی که اکنون تولید می شوند داری رمز دی ایکس ( DX encoding ) هستند که اجازه می دهد دوربینهایی که قابلیت آن را داشته باشند، به صورت خودکار بتوانند سرعت و طول فیلم را تشخیص دهند.
wiki: فیلم ۱۳۵