دوره تولید فیلم در آمریکا از اوایل دوره صدا تا زمان اجرای کد هیز در سال ۱۹۳۴ با عنوان هالیوود پیشا - کد شناخته می شود. این دوران شامل خشونت و جنایتی در فیلم ها می شود که تا چند دهه بعد دیگر دیده نمی شود. گرچه دفتر هیز به طور مشخص توصیه کرده بود که ناسزا، تجارت مواد مخدر، روسپیگری در فیلم ها نباشد، اما هرگز به طور رسمی درخواستی دربارهٔ نمایش خشونت در دهه ۱۹۲۰ نداشت. به جای آن هیئت های سانسور ایالتی دستورالعمل های خود را ایجاد کردند، به طور مشخص نیویورک فهرستی از موارد خشن تهیه کرد که برای نمایش فیلمی در آن ایالت باید حذف می شدند. دو نوع اصلیِ فیلم جنایی در این دوره منتشر شد: فیلم گانگستری و زندان.
... [مشاهده متن کامل]
در اوایل دهه ۱۹۳۰ سه گانه ای از فیلم های گانگستری منتشر شد: سزار کوچک ( ۱۹۳۱ ) ، دشمن مردم ( ۱۹۳۱ ) ، و صورت زخمی ( ۱۹۳۲ ) - که بر اساس الگوی ایجاد شده توسط اولین فیلم گانگستری دنیای تبهکاران ( ۱۹۲۷ ) ساخته شدند. هر سه دربارهٔ ظهور و سقوط نهایی جنایتکاری سازمان یافته بودند. همانگونه که محقق فیلم جنایی، جک شادویان توضیح داد، قاعده این شد «اگر فیلم ها ( باید ) تکیه کنند که آدم نمی تواند برنده باشد، با این فرض شکل باختن مهم است. » صورت زخمی جنجالی ترین و خشن ترین بود؛ به دلیل کشاکش با سانسورگران یک سال طول کشید تا فیلم اکران شود. صورت زخمی و سایر فیلم ها، که آشکارا بر اساس زندگی آل کاپون بودند، رهبران مدنی را خشمگین می کردند؛ احساس می کردند فیلم ها شیوه زندگی جنایتکاران را ستایش می کنند.
پس از آتش سوزی در بازداشتگاه اوهایو ( در سال ۱۹۳۰ که به مرگ ۳۰۰ نفر منجر شد چون نگهبانان اجازه خروج از سلول را به زندانیان نمی دادند ) ؛ هالیوود فیلم هایی را تهیه کرد که شرایط سخت زندان ها در آن زمان را نشان می دادند. نمونه اولیه ژانر زندان خانه بزرگ ( ۱۹۳۰ ) بود. این فیلم پایه های بعدی ژانر را به نمایش می گذاشت: زندان انفرادی، خبرچین ها، شورش ها، فرار، و قانون زندگی در زندان. هیچوقت فیلم های پرمخاطبِ ژانر زندان در جذب تماشاگران زن که برای موفقیت در گیشه به آن نیاز داشتند، ناموفق نبودند. فیلم های دسته زنجیربند در واکنش به شرایط غیرانسانی سیستم زندان که در ایالات جنوبی رایج بود تهیه می شدند. فراری از گروه مجرمان ( ۱۹۳۲ ) فیلمِ اصلی این ژانر محسوب می شود، و بر اساس خودزندگی نامه «رابرت ای. برنز» که در زمان انتشار فیلم فراری بود، ساخته شد.
... [مشاهده متن کامل]
در اوایل دهه ۱۹۳۰ سه گانه ای از فیلم های گانگستری منتشر شد: سزار کوچک ( ۱۹۳۱ ) ، دشمن مردم ( ۱۹۳۱ ) ، و صورت زخمی ( ۱۹۳۲ ) - که بر اساس الگوی ایجاد شده توسط اولین فیلم گانگستری دنیای تبهکاران ( ۱۹۲۷ ) ساخته شدند. هر سه دربارهٔ ظهور و سقوط نهایی جنایتکاری سازمان یافته بودند. همانگونه که محقق فیلم جنایی، جک شادویان توضیح داد، قاعده این شد «اگر فیلم ها ( باید ) تکیه کنند که آدم نمی تواند برنده باشد، با این فرض شکل باختن مهم است. » صورت زخمی جنجالی ترین و خشن ترین بود؛ به دلیل کشاکش با سانسورگران یک سال طول کشید تا فیلم اکران شود. صورت زخمی و سایر فیلم ها، که آشکارا بر اساس زندگی آل کاپون بودند، رهبران مدنی را خشمگین می کردند؛ احساس می کردند فیلم ها شیوه زندگی جنایتکاران را ستایش می کنند.
پس از آتش سوزی در بازداشتگاه اوهایو ( در سال ۱۹۳۰ که به مرگ ۳۰۰ نفر منجر شد چون نگهبانان اجازه خروج از سلول را به زندانیان نمی دادند ) ؛ هالیوود فیلم هایی را تهیه کرد که شرایط سخت زندان ها در آن زمان را نشان می دادند. نمونه اولیه ژانر زندان خانه بزرگ ( ۱۹۳۰ ) بود. این فیلم پایه های بعدی ژانر را به نمایش می گذاشت: زندان انفرادی، خبرچین ها، شورش ها، فرار، و قانون زندگی در زندان. هیچوقت فیلم های پرمخاطبِ ژانر زندان در جذب تماشاگران زن که برای موفقیت در گیشه به آن نیاز داشتند، ناموفق نبودند. فیلم های دسته زنجیربند در واکنش به شرایط غیرانسانی سیستم زندان که در ایالات جنوبی رایج بود تهیه می شدند. فراری از گروه مجرمان ( ۱۹۳۲ ) فیلمِ اصلی این ژانر محسوب می شود، و بر اساس خودزندگی نامه «رابرت ای. برنز» که در زمان انتشار فیلم فراری بود، ساخته شد.
