فیلق

لغت نامه دهخدا

فیلق. [ ف َ ل َ ] ( ع اِ ) بلا و سختی. || لشکر. ج ، فیالق. ( از منتهی الارب ). به لغت رومی لشکر و سپاه باشد. ( برهان ). || ( ص ) مرد بزرگ جثه. ( منتهی الارب ).

فیلق. [ ل َ ] ( معرب ، اِ ) پیله. ( فرهنگ فارسی معین ). پیله. دودالقز. بادامه. ( از یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

پیله . بادامه

پیشنهاد کاربران

بپرس