فیضوضاء. [ ف َ ] ( ع ص ) کار مشترک میان قوم ، یا کار که در آن قوم مختلف باشند و یکی به حق دیگری تصرف کند. ( منتهی الارب ): امرهم فیضوضاء بینهم ؛ یعنی مختلف اند در آن و تصرف میکند هر واحد چیزی که مر دیگری راست. ( منتهی الارب ). رجوع به فوضوضاء شود.
