فیض آبادی حسین احمد. فیض آبادی، حسین احمد (بانگرمئو ۱۲۹۶ـ۱۳۷۷ق)
(مشهور به مدنی) محدث دانشمند هند. تحصیلات خود را در دارالعلوم دیوبند به پایان رساند. در جوانی به گنگوه، مکه و مدینه سفر کرد و به تعلیم و تدریس در آن شهرها پرداخت. در ۱۳۳۴ق همراه استادش، محمودحسن، به مکه رفت تا از حکّام ترک عثمانی برای آزادی هندوستان کمک بگیرد اما توسط شریف حسین (عامل انگلیس در مکه) دستگیر و به همراه محمدحسن به جزیرۀ مالت تبعید شد. در ۱۳۳۸ق پس از آزادی به هند بازگشت و به دستور محمودحسن برای تدریس و تربیت دانشجویان به کلکته رفت. در هنگامۀ انقلاب سیاسی هند، به تحریم خدمت در ارتش انگلیس فتوا داد. در ۱۳۴۶ق به سمت شیخ حدیث و رئیس دارالعلوم دیوبند برگزیده شد. حسین احمد ضمن تدریس به ارشاد سیاسی مردم می پرداخت و در ۱۳۵۱ق جنبش عصیان مدنی را برضد انگلیسیان رهبری کرد. همچنین با استفاده از نقش برجسته اش در «جمعیت العلما» جنبش آزادی خواهی هند را شدت بخشید. اشغالگران انگلیسی، فیض آبادی را به دلیل فعالیت های سیاسی تا ۱۳۶۳ق، بارها به زندان افکندند. او مخالف تشکیل کشور پاکستان بود و این طرح را توطئه ای سیاسی می دانست، لذا با سفر به نقاط مختلف هند به توضیح قصد خود پرداخت و در این راه آزارها و خواری های بسیار دید. پس از استقلال هند و پاکستان وی از سیاست کناره گرفت و همۀ تلاش خود را صرف تدریس و تربیت مردم کرد. کتاب سفرنامۀ مالت خاطرات دوران تبعید اوست.
(مشهور به مدنی) محدث دانشمند هند. تحصیلات خود را در دارالعلوم دیوبند به پایان رساند. در جوانی به گنگوه، مکه و مدینه سفر کرد و به تعلیم و تدریس در آن شهرها پرداخت. در ۱۳۳۴ق همراه استادش، محمودحسن، به مکه رفت تا از حکّام ترک عثمانی برای آزادی هندوستان کمک بگیرد اما توسط شریف حسین (عامل انگلیس در مکه) دستگیر و به همراه محمدحسن به جزیرۀ مالت تبعید شد. در ۱۳۳۸ق پس از آزادی به هند بازگشت و به دستور محمودحسن برای تدریس و تربیت دانشجویان به کلکته رفت. در هنگامۀ انقلاب سیاسی هند، به تحریم خدمت در ارتش انگلیس فتوا داد. در ۱۳۴۶ق به سمت شیخ حدیث و رئیس دارالعلوم دیوبند برگزیده شد. حسین احمد ضمن تدریس به ارشاد سیاسی مردم می پرداخت و در ۱۳۵۱ق جنبش عصیان مدنی را برضد انگلیسیان رهبری کرد. همچنین با استفاده از نقش برجسته اش در «جمعیت العلما» جنبش آزادی خواهی هند را شدت بخشید. اشغالگران انگلیسی، فیض آبادی را به دلیل فعالیت های سیاسی تا ۱۳۶۳ق، بارها به زندان افکندند. او مخالف تشکیل کشور پاکستان بود و این طرح را توطئه ای سیاسی می دانست، لذا با سفر به نقاط مختلف هند به توضیح قصد خود پرداخت و در این راه آزارها و خواری های بسیار دید. پس از استقلال هند و پاکستان وی از سیاست کناره گرفت و همۀ تلاش خود را صرف تدریس و تربیت مردم کرد. کتاب سفرنامۀ مالت خاطرات دوران تبعید اوست.