[ویکی نور] فیروزآبادی محمد بن یعقوب. مجدالدین محمد بن یعقوب فیروزآبادی مکنّی به ابوطاهر(729-817ق.) عالم لغوی، محدّث، مفسر، سیره نویس، مؤلف قاموس و فقیه شافعی از احفاد شیخ ابواسحاق شیرازی(396-476ق.) -فقیه بزرگ شافعی و رئیس نظامیه بغداد- بوده است.
اصل وی از فیروزآباد از توابع شیراز است اما در کازرون متولد شده است.
در هفت سالگی قرآن را حفظ کرد و در هشت سالگی به شیراز نقل مکان کرد.
مجدالدین دانش لغت و ادبیات را نزد پدرش فراگرفت. سپس نزد قوام الدین عبدالله بن محمود بن النجم و دیگر علمای شیراز تلمّذ نمود. در جوانی به عراق سفر کرد. در شهر واسط نزد احمد بن علی دیوانی دانش قرائت های ده گانه مربوط به قرآن را فراگرفت و در بغداد محضر شرف عبدالله بن بکتاش را که قاضی بغداد و مدرس نظامیه بود درک کرد. بعدها ابن بکتاش به وی مسند تدریس در بغداد را داد.
پس از عراق به آسیای صغیر(ترکیه)، شام و فلسطین، مصر و هند رفت و همه جا با دانشمندان مجالست و تبادل نظر داشت.
اصل وی از فیروزآباد از توابع شیراز است اما در کازرون متولد شده است.
در هفت سالگی قرآن را حفظ کرد و در هشت سالگی به شیراز نقل مکان کرد.
مجدالدین دانش لغت و ادبیات را نزد پدرش فراگرفت. سپس نزد قوام الدین عبدالله بن محمود بن النجم و دیگر علمای شیراز تلمّذ نمود. در جوانی به عراق سفر کرد. در شهر واسط نزد احمد بن علی دیوانی دانش قرائت های ده گانه مربوط به قرآن را فراگرفت و در بغداد محضر شرف عبدالله بن بکتاش را که قاضی بغداد و مدرس نظامیه بود درک کرد. بعدها ابن بکتاش به وی مسند تدریس در بغداد را داد.
پس از عراق به آسیای صغیر(ترکیه)، شام و فلسطین، مصر و هند رفت و همه جا با دانشمندان مجالست و تبادل نظر داشت.
wikinoor: فیروزآبادی،_محمد_بن_یعقوب