فیروز زنوزی جلالی ( ۱ آبان ۱۳۲۹ در خرم آباد – ۵ اردیبهشت ۱۳۹۶ در تهران ) نویسندهٔ معاصر و منتقد ادبی ایرانی بود. وی کار خودرا با مقالاتی در مجله ی فردوسی آغاز نمود و بعد از انقلاب شروع به عرضه آثارش در قالب مجموعه داستان نمود. از کتابهای شناخته شده ایشان میتوان به مردی با کفشهای قهوه ای و رمان های برجسته ای تحت عناوین مخلوق ، قاعده ی بازی و برج ۱۱۰ اشاره نمود.
... [مشاهده متن کامل]
در کارنامه ی ایشان مجموعه ی ای منسجم از نقدهای جدی بر آثار ادبی و داستانی احمد محمود تحت عنوان باران بر زمین سوخته نیز وجود دارد.
فیروز زنوزی جلالی، در یکم آبان سال ۱۳۲۹ در خرم آباد زاده شد. پدرش نظامی بود و به همین سبب بارها از شهری به شهری دیگر نقل مکان می کردند. جلالی به همراه خانواده اش در سال های پایانی دبستان به تهران می آیند و تا پایان دوران دبیرستان در تهران می مانند.
او در ۲۰ سالگی به بوشهر می رود و به عضویت نیروی دریایی درمی آید و چنان که خود نوشته است:
«همان وقت و در همان جا بود که از رنج واقع ناگزیر تن به سحر قلم و تخیل سپردم و اولین داستانم «یک لحظه بیش نیست» را نوشتم و برای مجله «فردوسی» فرستادم.
این داستان که در مجله منتشر شد او را به شکل جدی وارد فضای داستان نویسی کرد. »
وی در زمینه های مختلف هنری صاحب آثار متعدّد است.
«مثنوی کوچه» ( ۶۹ ) ، «درختی در برزخ» ( ۷۰ ) ، «غریبه» ( ۷۱ ) ، «فاجعهٔ نوزدهمین» ( ۷۲ ) ، «تیغ برپشت» ( ۷۳ ) ، «سلطان و کاتب» ( ۷۴ ) ، «نماز» ( ۷۵ ) ، «جُنگ های هنری دریا» ( ۷۶ ) و…
«شور وشیرین»، «این کوچولوی پُردَردِ سر» ( طنز ) .
«آینه و مرداب» و «آلفا هنوز زنده است».
«باران بر زمین سوخته»: بررسی و نقد داستان یک شهر، درخت انجیر معابد، مدار صفر درجه، آدم زنده از نویسنده فقید احمد محمود ( تهران، تندیس، ۱۳۸۶، چاپ اول ) ، «آسیب شناسی ادبیات داستانی معاصر».
• سال های سرد ( ۶۸ )
• خاک و خاکستر ( ۶۹ )
• «روزی که خورشید سوخت» ( ۷۰ )
• «مردی با کفش های قهوه ای» ( ۷۳ ) ـ برندهٔ دیپلم افتخار «۲۰سال ادبیات داستانی انقلاب اسلامی»، «اسکاد روی ماز»۵۴۳ ( ۷۶ ) ، «حضور» ( ۷۶ ) ، «سیاه بمبک» ( ۷۷ ) ، «گزیدهٔ ادبیات معاصر» ( تهران، نیستان، ۱۳۷۸، چاپ اول ) ـ زنوزی ۷ داستان منتخب خود را در این اثر فراهم آورده است: شکلات، فتّاح، سیاه بمبک، روزی، مثل بقیّهٔ روزها، داوودی ها، مسوّده، روزی که خورشید سوخت.
... [مشاهده متن کامل]
در کارنامه ی ایشان مجموعه ی ای منسجم از نقدهای جدی بر آثار ادبی و داستانی احمد محمود تحت عنوان باران بر زمین سوخته نیز وجود دارد.
فیروز زنوزی جلالی، در یکم آبان سال ۱۳۲۹ در خرم آباد زاده شد. پدرش نظامی بود و به همین سبب بارها از شهری به شهری دیگر نقل مکان می کردند. جلالی به همراه خانواده اش در سال های پایانی دبستان به تهران می آیند و تا پایان دوران دبیرستان در تهران می مانند.
او در ۲۰ سالگی به بوشهر می رود و به عضویت نیروی دریایی درمی آید و چنان که خود نوشته است:
«همان وقت و در همان جا بود که از رنج واقع ناگزیر تن به سحر قلم و تخیل سپردم و اولین داستانم «یک لحظه بیش نیست» را نوشتم و برای مجله «فردوسی» فرستادم.
این داستان که در مجله منتشر شد او را به شکل جدی وارد فضای داستان نویسی کرد. »
وی در زمینه های مختلف هنری صاحب آثار متعدّد است.
«مثنوی کوچه» ( ۶۹ ) ، «درختی در برزخ» ( ۷۰ ) ، «غریبه» ( ۷۱ ) ، «فاجعهٔ نوزدهمین» ( ۷۲ ) ، «تیغ برپشت» ( ۷۳ ) ، «سلطان و کاتب» ( ۷۴ ) ، «نماز» ( ۷۵ ) ، «جُنگ های هنری دریا» ( ۷۶ ) و…
«شور وشیرین»، «این کوچولوی پُردَردِ سر» ( طنز ) .
«آینه و مرداب» و «آلفا هنوز زنده است».
«باران بر زمین سوخته»: بررسی و نقد داستان یک شهر، درخت انجیر معابد، مدار صفر درجه، آدم زنده از نویسنده فقید احمد محمود ( تهران، تندیس، ۱۳۸۶، چاپ اول ) ، «آسیب شناسی ادبیات داستانی معاصر».
• سال های سرد ( ۶۸ )
• خاک و خاکستر ( ۶۹ )
• «روزی که خورشید سوخت» ( ۷۰ )
• «مردی با کفش های قهوه ای» ( ۷۳ ) ـ برندهٔ دیپلم افتخار «۲۰سال ادبیات داستانی انقلاب اسلامی»، «اسکاد روی ماز»۵۴۳ ( ۷۶ ) ، «حضور» ( ۷۶ ) ، «سیاه بمبک» ( ۷۷ ) ، «گزیدهٔ ادبیات معاصر» ( تهران، نیستان، ۱۳۷۸، چاپ اول ) ـ زنوزی ۷ داستان منتخب خود را در این اثر فراهم آورده است: شکلات، فتّاح، سیاه بمبک، روزی، مثل بقیّهٔ روزها، داوودی ها، مسوّده، روزی که خورشید سوخت.
