فیتْزجِرالد، جورج فرانسیس (۱۸۵۱ـ۱۹۰۱)(Fitzgerald, George Francis)
فیزیک دان ایرلندی. به سبب فعالیتش در زمینۀ الکترومغناطیس شهرت دارد. نخستین بار یکی از راه های انتشار امواج رادیویی را مطرح کرد که ساخت تلگراف بی سیم را مُیَسّر ساخت. در ۱۸۹۲، با فرض این که اجسام متحرک در اثیر، با افزایش سرعت منقبض می شوند توانست نتایج غیرعادی آزمایش مایکلسون ـ مورلیرا توضیح دهد. این اثر، که از آن زمان به بعد، انقباض فیتزجرالد ـ لورنتس نام گرفت، در نظریۀ نسبیت خاص آلبرت اینشتین به صورت کامل بسط داده شد. فیتزجرالد در دوبلین زاده شد و در ترینیتی کالج همان جا درس خواند و از ۱۸۸۸ به بعد، استاد فلسفۀ طبیعی و تجربی در این کالج شد. پیش بینی کرد که لازم است جریان برقی که به سرعت در حال نوسان (یا متناوب) است، امواج الکترومغناطیسی از خود تابش کند. در اواخر دهۀ ۱۸۸۰، هاینریش هرتز با آزمایش های اولیه اش درستی این پیش بینی را اثبات کرد. فیتزجرالد نیز نظر جامعۀ علمی بریتانیا را به کشف هرتز معطوف کرد. فیتزجرالد با بررسی نتیجۀ آزمایش مایکلسون ـ مورلی و از سوی دیگر، با بررسی بی نتیجه بودن این آزمایش، رابطۀ ریاضی ساده ای به دست آورد که اثرگذاری سرعت را بر ابعاد فیزیکی نشان می دهد. در ۱۸۹۵، فیزیک دان هلندی، هندریک لورنتس، نیز مستقلاً به نتیجۀ مشابهی دست یافت. در ۱۹۰۵، فرضیۀ انقباض طول در نظریۀ نسبیت خاص اینشتین ادغام، و به صورت متفاوتی تعبیر شد.
فیزیک دان ایرلندی. به سبب فعالیتش در زمینۀ الکترومغناطیس شهرت دارد. نخستین بار یکی از راه های انتشار امواج رادیویی را مطرح کرد که ساخت تلگراف بی سیم را مُیَسّر ساخت. در ۱۸۹۲، با فرض این که اجسام متحرک در اثیر، با افزایش سرعت منقبض می شوند توانست نتایج غیرعادی آزمایش مایکلسون ـ مورلیرا توضیح دهد. این اثر، که از آن زمان به بعد، انقباض فیتزجرالد ـ لورنتس نام گرفت، در نظریۀ نسبیت خاص آلبرت اینشتین به صورت کامل بسط داده شد. فیتزجرالد در دوبلین زاده شد و در ترینیتی کالج همان جا درس خواند و از ۱۸۸۸ به بعد، استاد فلسفۀ طبیعی و تجربی در این کالج شد. پیش بینی کرد که لازم است جریان برقی که به سرعت در حال نوسان (یا متناوب) است، امواج الکترومغناطیسی از خود تابش کند. در اواخر دهۀ ۱۸۸۰، هاینریش هرتز با آزمایش های اولیه اش درستی این پیش بینی را اثبات کرد. فیتزجرالد نیز نظر جامعۀ علمی بریتانیا را به کشف هرتز معطوف کرد. فیتزجرالد با بررسی نتیجۀ آزمایش مایکلسون ـ مورلی و از سوی دیگر، با بررسی بی نتیجه بودن این آزمایش، رابطۀ ریاضی ساده ای به دست آورد که اثرگذاری سرعت را بر ابعاد فیزیکی نشان می دهد. در ۱۸۹۵، فیزیک دان هلندی، هندریک لورنتس، نیز مستقلاً به نتیجۀ مشابهی دست یافت. در ۱۹۰۵، فرضیۀ انقباض طول در نظریۀ نسبیت خاص اینشتین ادغام، و به صورت متفاوتی تعبیر شد.
wikijoo: فیتزجرالد،_جورج_فرانسیس_(۱۸۵۱ـ۱۹۰۱)