فی فی از خوشحالی زوزه می کشد فیلمی در گونهٔ مستند به کارگردانی و نویسندگی میترا فراهانی محصول سال ۱۳۹۲ است.
این فیلم به داستان زندگی بهمن محصص نقاش، مجسمه ساز و مترجم ایرانی می پردازد. این فیلم در جشنواره سینمایی دورئل پاریس جایزه اسکام ( جایزه انجمن نویسندگان چندرسانه ای ) را بُرد. بازیگر این فیلم خود بهمن محصص است.
... [مشاهده متن کامل]
این فیلم مستند، گزارشی از آخرین روزهای زندگی بهمن محصص است. در این فیلم با بهمن محصصی آشنا می شویم که یک هنرمند هم جنسگراست و به عقاید و نظرات و شیوه زندگیش همچنان پایبند است. او در رم یک زندگی بوهیمایی در پیش گرفته و ظاهراً از زندگیش لذت می برد. وی در سال ۱۳۸۹ درگذشت.
فی فی از خوشحالی زوزه می کشد نام تابلوئی از بهمن محصص است که هیچگاه حاضر به فروش آن نشد. میترا فراهانی، سازنده این فیلم مدت ها در پی بهمن محصص بود تا دربارهٔ او فیلمی بسازد. محصص که پس از انقلاب بهمن ۵۷ از ایران خارج شده بود، در انزوا زندگی می کرد. میترا فراهانی بعد از سال ها تلاش او را در هتلی در شهر رم ملاقات می کند و در دو ماهی که از زندگی محصص باقی مانده بود با او زندگی می کند. ثمره این تلاش و هم نشینی مستندی است که «فی فی از خوشحالی زوزه می کشد» نام گرفت.
در این مستند سرگذشت محصص از زبان خودش به طور مختصر بازگو می شود و بیشترین کارهای نقاشی و تندیس سازی وی که امکان دسترسی به آنها وجود داشته نیز به نمایش گذاشته می شوند. فیلم با بهره گیری از تابلوهای محصص که هر کدام نیازمند تفسیر جداگانه ای هستند، از یک نواختی جلوگیری می کند. بهمن محصص در این فیلم آشکارا درباره همجنس گرایی خود حرف می زند.
شخصیت ویژه و اخلاق و رفتار بهمن محصص در کنار هنر و سوادش، همگی باعث شده اند تا سوژه بسیار جالبی در مورد یک فیلم مستند باشد. او در سال ۲۰۱۰ میلادی در ایتالیا، در زمانی که این مستند در حال ساخته شدن بود فوت کرد. میترا فراهانی آگاهانه به سراغ ساخت این مستند رفته است چرا که میدانسته محصص در سال های پایانی زندگی خودش قرار دارد و حتی امکان دارد که حین ضبط و فیلمبرداری این مستند فوت کند که همین اتفاق نیز افتاد.
مهمترین ویژگی مستند فی فی از خوشحالی زوزه می کشد، این است که فرم و محتوا به خوبی در هم تنیده شده اند. محتوای اصلی کارهای محصص را مرگ، پوچی و شکست آدم ها تشکیل می دهد. او به خوبی از ویژگی های جوامع در عصر مدرنیته آگاه بود و به همین دلیل هم در آثارش نوعی پوچی و شکست برای انسان وجود دارد. فراهانی از همین محتوا و تم در آثارش استفاده کرده و مستند خود را نیز با همین محتوا ساخته است. در مستند او نشانه های زیادی وجود دارد از چنین مواردی، مثلا دیزالوهایی که او در بعضی نقاط فیلمش قرار داده که باعث شده ناگهان محصص را ببینیم که بر پرده رنگ می بازد و ناگهان غیب می شود یا تابلوی نقاشی معروف او که هم نام فیلم است، درحالی که بر روی دیوار قرار دارد، کم کم دیزالو شده و متوجه می شویم که غیب شده است.
این فیلم به داستان زندگی بهمن محصص نقاش، مجسمه ساز و مترجم ایرانی می پردازد. این فیلم در جشنواره سینمایی دورئل پاریس جایزه اسکام ( جایزه انجمن نویسندگان چندرسانه ای ) را بُرد. بازیگر این فیلم خود بهمن محصص است.
... [مشاهده متن کامل]
این فیلم مستند، گزارشی از آخرین روزهای زندگی بهمن محصص است. در این فیلم با بهمن محصصی آشنا می شویم که یک هنرمند هم جنسگراست و به عقاید و نظرات و شیوه زندگیش همچنان پایبند است. او در رم یک زندگی بوهیمایی در پیش گرفته و ظاهراً از زندگیش لذت می برد. وی در سال ۱۳۸۹ درگذشت.
فی فی از خوشحالی زوزه می کشد نام تابلوئی از بهمن محصص است که هیچگاه حاضر به فروش آن نشد. میترا فراهانی، سازنده این فیلم مدت ها در پی بهمن محصص بود تا دربارهٔ او فیلمی بسازد. محصص که پس از انقلاب بهمن ۵۷ از ایران خارج شده بود، در انزوا زندگی می کرد. میترا فراهانی بعد از سال ها تلاش او را در هتلی در شهر رم ملاقات می کند و در دو ماهی که از زندگی محصص باقی مانده بود با او زندگی می کند. ثمره این تلاش و هم نشینی مستندی است که «فی فی از خوشحالی زوزه می کشد» نام گرفت.
در این مستند سرگذشت محصص از زبان خودش به طور مختصر بازگو می شود و بیشترین کارهای نقاشی و تندیس سازی وی که امکان دسترسی به آنها وجود داشته نیز به نمایش گذاشته می شوند. فیلم با بهره گیری از تابلوهای محصص که هر کدام نیازمند تفسیر جداگانه ای هستند، از یک نواختی جلوگیری می کند. بهمن محصص در این فیلم آشکارا درباره همجنس گرایی خود حرف می زند.
شخصیت ویژه و اخلاق و رفتار بهمن محصص در کنار هنر و سوادش، همگی باعث شده اند تا سوژه بسیار جالبی در مورد یک فیلم مستند باشد. او در سال ۲۰۱۰ میلادی در ایتالیا، در زمانی که این مستند در حال ساخته شدن بود فوت کرد. میترا فراهانی آگاهانه به سراغ ساخت این مستند رفته است چرا که میدانسته محصص در سال های پایانی زندگی خودش قرار دارد و حتی امکان دارد که حین ضبط و فیلمبرداری این مستند فوت کند که همین اتفاق نیز افتاد.
مهمترین ویژگی مستند فی فی از خوشحالی زوزه می کشد، این است که فرم و محتوا به خوبی در هم تنیده شده اند. محتوای اصلی کارهای محصص را مرگ، پوچی و شکست آدم ها تشکیل می دهد. او به خوبی از ویژگی های جوامع در عصر مدرنیته آگاه بود و به همین دلیل هم در آثارش نوعی پوچی و شکست برای انسان وجود دارد. فراهانی از همین محتوا و تم در آثارش استفاده کرده و مستند خود را نیز با همین محتوا ساخته است. در مستند او نشانه های زیادی وجود دارد از چنین مواردی، مثلا دیزالوهایی که او در بعضی نقاط فیلمش قرار داده که باعث شده ناگهان محصص را ببینیم که بر پرده رنگ می بازد و ناگهان غیب می شود یا تابلوی نقاشی معروف او که هم نام فیلم است، درحالی که بر روی دیوار قرار دارد، کم کم دیزالو شده و متوجه می شویم که غیب شده است.
