، فکاهیون یا توفیقون ماهنامه ای بود در زمینه طنز و کاریکاتور که در دهه ۶۰ از سال ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۹ با سردبیری ابوالقاسم صادقی منتشر می شد. این نشریه ابتدا به صورت ماهنامه در ۲۸ صفحه و با قیمت ۱۰۰ ریال چاپ می شد و به مرور تعداد صفحات و قیمت آن نیز دستخوش دگرگونی شد. همچنین پس از چند سال ویژه نامه های متفاوتی به مناسبت های چون نوروز سالنامهٔ فکاهیون و … منتشر نمود. فکاهیون در سال ۶۳ تنها نشریه طنزی بود که منتشر می شد. همچنین در زمان جنگ، سپاه و ارتش فکاهیون را برای مناطق جنگی می خریدند و میان رزمندگان توزیع می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
مجله فکاهیون ابتدا به نام توفیقیون منتشر می شد. علت نام گذاری این بود که سردبیر آن نشریه ( ابوالقاسم صادقی ) تا سال ۱۳۵۰ ( پایان کار توفیق ) عضو رسمی هیئت تحریریه توفیق بود و همچنین حضور و همکاری تعداد دیگری از نویسندگان و کارکنان سابق توفیق که اکنون با توفیقیون همکاری می کردند. با این حال، به دلیل توقیف مجله و عکس العمل های ناشی از استفاده از عنوان توفیق در نام مجله، از شماره سوم ( اردیبهشت ۶۲ ) به فکاهیون تغییر نام داد.
به عقیده محمود فرجامی ( روزنامه نگار ) : «اسم این مجله ابتدا «توفیقیون» بود که احتمالاً در راستای زدودن تمام اسامی طاغوتی و زدودن نام تمام مجله های طنز دوران طاغوت – که علیه طاغوت می نوشتند – با واکنش منفی روبه رو شد و به «فکاهیون» تغییر نام یافت»
ماهنامه فکاهیون از آثار متنی و تصویری طنزپردازانی مانند جواد علیزاده، بهمن عبدی، احمد عربانی، خسرو شاهانی، محمد پورثانی، اسماعیل آتشی، محمد صالحی آرام، محمد حاجی حسینی، ناصر اجتهادی، محمدحسن حاجی محولاتی، خواجه نوری، سهراب اسدی، احمد سیدنا، مرتضی فرجیان، حجت الله فرهادیان لنگرودی، جمشید عظیمی نژاد، ناصر داروگر کرمانی، محمدحسن قاضی حسامی محولاتی و … بهره می جست. هرچند که همکاری برخی از این طنزپردازان و هنرمندان با آن نشریه تداوم نیافت.
پس از انقلاب ۵۷، تا اواخر دهه ۶۰ و پیش از انتشار نشریه گل آقا، چاپ و انتشار کاریکاتور چهره های سیاسی کشور مرسوم نبود، لذا غالب محتوای فکاهیون، مسائل اجتماعی را شامل می شد. مانند وضعیت گرانی، اعتیاد، ارباب رجوع، پزشکی و دیگر مشکلات غیر سیاسی کشور. سوژه های فکاهی و کاریکاتورها معمولاً دربارهٔ محتکران، گرانفروشان، ابن الوقتها، دلالها، فرصت طلبین و … بودند و هیچ اثری از کاریکاتور چهره های سیاسی ایران، در آن نشریه دیده نمی شد. سوژه های سیاسی تماماً شخصیت های کشورهای دیگر را شامل می شد، به خصوص مسائل مرتبط با جنگ ایران و عراق و رهبران کشورها و احزابی که یا با جمهوری اسلامی ایران در حال جنگ بودند یا روابط سیاسی گرمی نداشتند. از جمله این شخصیت ها می توان از صدام حسین، رونالد ریگان، میخائیل گورباچف، مارگارت تاچر، شیمون پرز، اسحاق شامیر، حسنی مبارک، یاسر عرفات، ملک فهد، ملک حسین، حبیب بورقیبه و … نام برد. به عقیده محمود فرجامی ( روزنامه نگار ) ، « فکاهیون آهسته می رفت و می آمد که یک وقت شاخ نخورد و شاید به همین خاطر بود که در محتوا و قالب های طنز، ابداعات قابل توجهی در این نشریه به وجود نیامد. »
... [مشاهده متن کامل]
مجله فکاهیون ابتدا به نام توفیقیون منتشر می شد. علت نام گذاری این بود که سردبیر آن نشریه ( ابوالقاسم صادقی ) تا سال ۱۳۵۰ ( پایان کار توفیق ) عضو رسمی هیئت تحریریه توفیق بود و همچنین حضور و همکاری تعداد دیگری از نویسندگان و کارکنان سابق توفیق که اکنون با توفیقیون همکاری می کردند. با این حال، به دلیل توقیف مجله و عکس العمل های ناشی از استفاده از عنوان توفیق در نام مجله، از شماره سوم ( اردیبهشت ۶۲ ) به فکاهیون تغییر نام داد.
به عقیده محمود فرجامی ( روزنامه نگار ) : «اسم این مجله ابتدا «توفیقیون» بود که احتمالاً در راستای زدودن تمام اسامی طاغوتی و زدودن نام تمام مجله های طنز دوران طاغوت – که علیه طاغوت می نوشتند – با واکنش منفی روبه رو شد و به «فکاهیون» تغییر نام یافت»
ماهنامه فکاهیون از آثار متنی و تصویری طنزپردازانی مانند جواد علیزاده، بهمن عبدی، احمد عربانی، خسرو شاهانی، محمد پورثانی، اسماعیل آتشی، محمد صالحی آرام، محمد حاجی حسینی، ناصر اجتهادی، محمدحسن حاجی محولاتی، خواجه نوری، سهراب اسدی، احمد سیدنا، مرتضی فرجیان، حجت الله فرهادیان لنگرودی، جمشید عظیمی نژاد، ناصر داروگر کرمانی، محمدحسن قاضی حسامی محولاتی و … بهره می جست. هرچند که همکاری برخی از این طنزپردازان و هنرمندان با آن نشریه تداوم نیافت.
پس از انقلاب ۵۷، تا اواخر دهه ۶۰ و پیش از انتشار نشریه گل آقا، چاپ و انتشار کاریکاتور چهره های سیاسی کشور مرسوم نبود، لذا غالب محتوای فکاهیون، مسائل اجتماعی را شامل می شد. مانند وضعیت گرانی، اعتیاد، ارباب رجوع، پزشکی و دیگر مشکلات غیر سیاسی کشور. سوژه های فکاهی و کاریکاتورها معمولاً دربارهٔ محتکران، گرانفروشان، ابن الوقتها، دلالها، فرصت طلبین و … بودند و هیچ اثری از کاریکاتور چهره های سیاسی ایران، در آن نشریه دیده نمی شد. سوژه های سیاسی تماماً شخصیت های کشورهای دیگر را شامل می شد، به خصوص مسائل مرتبط با جنگ ایران و عراق و رهبران کشورها و احزابی که یا با جمهوری اسلامی ایران در حال جنگ بودند یا روابط سیاسی گرمی نداشتند. از جمله این شخصیت ها می توان از صدام حسین، رونالد ریگان، میخائیل گورباچف، مارگارت تاچر، شیمون پرز، اسحاق شامیر، حسنی مبارک، یاسر عرفات، ملک فهد، ملک حسین، حبیب بورقیبه و … نام برد. به عقیده محمود فرجامی ( روزنامه نگار ) ، « فکاهیون آهسته می رفت و می آمد که یک وقت شاخ نخورد و شاید به همین خاطر بود که در محتوا و قالب های طنز، ابداعات قابل توجهی در این نشریه به وجود نیامد. »
