فژ. [ ف َ ] ( اِ ) چرک وریم و سخ. ( از برهان ). پژ. فژه. رجوع به فژاک ، فژاکن و فژاگین شود. || غم و رنج : بدانست کآن گفتن اوست کژدلش ز آتش غم برآورد فژ.فردوسی. || یال. بش. ( یادداشت بخط مؤلف ) :ستیزه ای بدل عاشقان به ساق و میان بلای گیسوی دوشیزگان به بش و به فژ.عسجدی.