فوهاء. [ ف َ ] ( ع ص ) چاه گشاده دهانه. ( منتهی الارب ). || مؤنث افوه است : محالة فوهاء؛ چرخ درازدندانه. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || طعنة فوهاء؛ گشاده. ( اقرب الموارد ).
