فولر سامویل (مایکل) (۱۹۱۱ـ۱۹۹۷). فولِر، ساموئِل (مایکِل) (۱۹۱۱ـ۱۹۹۷)(Fuller, Samuel (Michael))
فولِر، ساموئِل (مایکِل)
کارگردان، فیلم نامه نویس، تهیه کننده، و رمان نویس امریکایی. با تصویرپردازی تکان دهنده و بهره گیری از فرهنگ پرشور و مردم پسند در فیلم هایش، یکی از نخستین و بزرگ ترین فیلم سازان مستقل امریکا شد. آثار او که ملهم از تجاربش در زمینۀ نوشتن گزارش جنایی و رمان های بازاری و خدمت نظام در جنگ جهانی دوم است، در واقع بررسی های تهییج کننده و خشونت بار دربارۀ وجه تاریکِ روح امریکایی است. آثار او، از خیابان پارک (۱۹۵۲) تا راهرو شوک (۱۹۶۳) و سگ سفید (۱۹۸۲)، که عنوان بندی های خلاصه دارند، همواره به درون مایه هایی مشخص می پردازند: نزاع فرد برای کسب آزادی شخصی، علاقۀ او به هویت روان شناختی، نژادی و ملی، و گرایش پایان ناپذیر آدمی به خشونت. در اواخر دهۀ ۱۹۳۰ با سِمت نویسنده به صنعت سینما روآورد، و از تجاربش در مقام گزارش نویس جنایی و نویسندۀ رمان های مردم پسند، بهره گرفت. نخستین فیلمش، من جسی جیمز را کشتم (۱۹۴۹) را در ژانر (گونه) وسترن ساخت و بعد با فیلم هایی نظیر چهل تفنگ (۱۹۵۷) و بُرد خدنگ (جهش تیر) (۱۹۵۷) به این گونۀ سینمایی بازگشت، با این حال برخی از بهترین آثار او به گونۀ فیلم های نُوار مهیج تعلق دارند، ازجمله جیب بری در خیابان جنوب (۱۹۵۳)، کیمونوی ارغوانی (۱۹۵۹)، دنیای تبهکاران امریکا (۱۹۶۱)، و بوسۀ عریان (۱۹۶۴) که جملگی جنبۀ تاریک جامعۀ امریکا را می نمایانند.
فولِر، ساموئِل (مایکِل)
کارگردان، فیلم نامه نویس، تهیه کننده، و رمان نویس امریکایی. با تصویرپردازی تکان دهنده و بهره گیری از فرهنگ پرشور و مردم پسند در فیلم هایش، یکی از نخستین و بزرگ ترین فیلم سازان مستقل امریکا شد. آثار او که ملهم از تجاربش در زمینۀ نوشتن گزارش جنایی و رمان های بازاری و خدمت نظام در جنگ جهانی دوم است، در واقع بررسی های تهییج کننده و خشونت بار دربارۀ وجه تاریکِ روح امریکایی است. آثار او، از خیابان پارک (۱۹۵۲) تا راهرو شوک (۱۹۶۳) و سگ سفید (۱۹۸۲)، که عنوان بندی های خلاصه دارند، همواره به درون مایه هایی مشخص می پردازند: نزاع فرد برای کسب آزادی شخصی، علاقۀ او به هویت روان شناختی، نژادی و ملی، و گرایش پایان ناپذیر آدمی به خشونت. در اواخر دهۀ ۱۹۳۰ با سِمت نویسنده به صنعت سینما روآورد، و از تجاربش در مقام گزارش نویس جنایی و نویسندۀ رمان های مردم پسند، بهره گرفت. نخستین فیلمش، من جسی جیمز را کشتم (۱۹۴۹) را در ژانر (گونه) وسترن ساخت و بعد با فیلم هایی نظیر چهل تفنگ (۱۹۵۷) و بُرد خدنگ (جهش تیر) (۱۹۵۷) به این گونۀ سینمایی بازگشت، با این حال برخی از بهترین آثار او به گونۀ فیلم های نُوار مهیج تعلق دارند، ازجمله جیب بری در خیابان جنوب (۱۹۵۳)، کیمونوی ارغوانی (۱۹۵۹)، دنیای تبهکاران امریکا (۱۹۶۱)، و بوسۀ عریان (۱۹۶۴) که جملگی جنبۀ تاریک جامعۀ امریکا را می نمایانند.
wikijoo: فولر،_سامویل_(مایکل)_(۱۹۱۱ـ۱۹۹۷)