فوزیدن. [ دَ ] ( مص ) آروغ زدن. ( یادداشت مؤلف ).- برفوزیدن ؛ باد از سینه برون دادن : شبان تاری بیدار چاکر از غم عشق گهی بگرید و گاهی به ریش برفوزد.رجوع به فوز شود.
