فورِه، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴)(Fauré, Gabriel)
فورِه، گابریل
آهنگ ساز فرانسوی. آثارش دربرگیرندۀ ترانه ها، موسیقی مجلسی، و یک رکویِم کُرال (۱۸۸۷ـ۱۸۸۹) است. از شاگردان سن ـ سانس بود، و در ۱۸۹۶ استاد آهنگ سازی کنسرواتوار پاریس شد، و از ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۰ مدیریت آن را برعهده داشت. فوره از ۱۸۵۴ تا ۱۸۶۶ در مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر در پاریس تحصیل می کرد، و در سال های بعد ارگ نواز کلیسای شهر رِن شد. در ۱۸۷۰ به پاریس بازگشت، ابتدا در کلیسای سن سولپیس و بعد در کلیسای سنت ـ اونوره ارگ نواز شد، و در ۱۸۷۷ سرپرستی کُر کلیسای مادلن را برعهده گرفت، و در ۱۸۹۶ ارگ نواز این کلیسا نیز شد، و این مقام را تا ۱۹۰۵ حفظ کرد. در آهنگ سازی شاگردان برجستۀ بسیاری داشت، ازجمله موریس راول، ژرژ اِنسکو، و شارل کِشلَن. آثار نخستین او، به ویژه دورۀ آوازیِ موسوم به آواز خوب (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳)، اولین سونات ویولن، اولین کوآرتت پیانو، ماهیتی تغزلی و اندیشمندانه داشتند. معروف ترین اثر او، رکویِم، نیز متعلق به همین دوران است. در آستانه قرن جدید با اپرای پرومته (۱۹۰۰)، سبک موجزتر و سختگیرانه تری را درپیش گرفت و آن را در قالب آثاری همچون کویینتت های پیانو و سونا ت های ویولن سل ادامه داد. ازجمله آثار اوست: صحنه ای. اپرای پنلوپه (۱۹۱۳)؛ موسیقی صحنه ای برای نمایش نامۀ پلئاس و ملیزاند (اثر مترلینک؛ ۱۸۹۸). ارکستری پاوان (۱۸۸۷)؛ سوییت ماسک و برگاماسک (۱۹۱۹). آوازی مِس باس برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره های شعر یک روز، ترانۀ حوا (اثر شارل وان لربرگ؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰)، افق وهم انگیز (۱۹۲۱).
فورِه، گابریل
آهنگ ساز فرانسوی. آثارش دربرگیرندۀ ترانه ها، موسیقی مجلسی، و یک رکویِم کُرال (۱۸۸۷ـ۱۸۸۹) است. از شاگردان سن ـ سانس بود، و در ۱۸۹۶ استاد آهنگ سازی کنسرواتوار پاریس شد، و از ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۰ مدیریت آن را برعهده داشت. فوره از ۱۸۵۴ تا ۱۸۶۶ در مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر در پاریس تحصیل می کرد، و در سال های بعد ارگ نواز کلیسای شهر رِن شد. در ۱۸۷۰ به پاریس بازگشت، ابتدا در کلیسای سن سولپیس و بعد در کلیسای سنت ـ اونوره ارگ نواز شد، و در ۱۸۷۷ سرپرستی کُر کلیسای مادلن را برعهده گرفت، و در ۱۸۹۶ ارگ نواز این کلیسا نیز شد، و این مقام را تا ۱۹۰۵ حفظ کرد. در آهنگ سازی شاگردان برجستۀ بسیاری داشت، ازجمله موریس راول، ژرژ اِنسکو، و شارل کِشلَن. آثار نخستین او، به ویژه دورۀ آوازیِ موسوم به آواز خوب (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳)، اولین سونات ویولن، اولین کوآرتت پیانو، ماهیتی تغزلی و اندیشمندانه داشتند. معروف ترین اثر او، رکویِم، نیز متعلق به همین دوران است. در آستانه قرن جدید با اپرای پرومته (۱۹۰۰)، سبک موجزتر و سختگیرانه تری را درپیش گرفت و آن را در قالب آثاری همچون کویینتت های پیانو و سونا ت های ویولن سل ادامه داد. ازجمله آثار اوست: صحنه ای. اپرای پنلوپه (۱۹۱۳)؛ موسیقی صحنه ای برای نمایش نامۀ پلئاس و ملیزاند (اثر مترلینک؛ ۱۸۹۸). ارکستری پاوان (۱۸۸۷)؛ سوییت ماسک و برگاماسک (۱۹۱۹). آوازی مِس باس برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره های شعر یک روز، ترانۀ حوا (اثر شارل وان لربرگ؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰)، افق وهم انگیز (۱۹۲۱).
wikijoo: فوره،_گابریل_(۱۸۴۵ـ۱۹۲۴)