فوجدار

لغت نامه دهخدا

فوجدار. [ ف َ / فُو ] ( نف مرکب ، اِ مرکب ) فوج دارنده. فرمانده و رئیس فوج. ( فرهنگ فارسی معین ) :
که بیرون کند صدر را زین دیار
که از لشکر جهل شدفوجدار.
ملا طغرا.
|| حاکم بیرون شهر. مقابل کوتوال که درون شهر است. || فیلبان. پیلبان. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - فرمانده و رئیس فوج : که بیرون کند صدر را زین دیار ? که از لشکر جهل شد فوجدار ۲ ? - حاکم بیرون شهر مقابل کوتوال ( حاکم اندرون شهر ) ۳ - فیلبان پیلبان

پیشنهاد کاربران

بپرس