فوار
لغت نامه دهخدا
فوار. [ ف َوْ وا ] ( ع ص ) مبالغه است از فور و فوران. مؤنث آن فوارة است. ( از اقرب الموارد ). رجوع به فوارة شود.
فرهنگ فارسی
مبالغه است از فور و فوران و مونث آن فواره است .
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید