فرمول یک ( به انگلیسی: Formula One ) ، که با نام اختصاری F1 نیز مورد اشاره قرار می گیرد، در حال حاضر از سوی فدراسیون بین المللی اتومبیل رانی ( فیا ) ، هیئت حاکم بر مسابقات جهانی ورزش های موتوری، به عنوان بالاترین کلاس مسابقات اتومبیل رانی برای خودروهای چرخ باز شناخته می شود. [ ۱] هر فصل از مسابقات جهانی فرمول یک از مجموعه ای از مسابقه ها تشکیل شده است که با نام گراند پری یا جایزه بزرگ شناخته می شوند. این مسابقه ها معمولاً در پیست هایی برگزار می شوند که با هدف میزبانی همین مسابقات ساخته شده اند. همچنین در برخی موارد ممکن است مسابقه در خیابان های بستهٔ شهری نیز برگزار شود. در پایان هر فصل، مجموع نتایج مسابقات محاسبه می شود تا دو جایزهٔ قهرمانی به برندگان فصل اهدا شود؛ یک جایزه برای رانندگان ( رانندهٔ قهرمان جهان ) ، و یک جایزه برای سازندگان ( سازندهٔ قهرمان جهان ) .
در این صفحه پیست هایی که از سال ۱۹۵۰ میلادی تاکنون میزبان مسابقات قهرمانی جهان بوده اند، فهرست شده اند.
اولین گراند پری قهرمانی جهان در سال ۱۹۵۰ در سیلورستون برگزار شد؛ از آن زمان به بعد، ۷۱ پیست حداقل میزبان یک گراند پری بوده اند. بسیاری از پیست های قدیمی در طول زمان فعالیت خود با استفاده از پیکربندی های متفاوت یک گراند پری را میزبانی کرده اند: نوربورگ رینگ، اسپا - فرانکورشان، مونتزا و غیره. به عنوان مثال، در اولین مسابقهٔ قهرمانی جهان که در پیست نوربورگ رینگ برگزار شد، مسافت پیکر بندی این پیست معادل ۲۲٫۸۳۵ کیلومتر ( ۱۴٫۱۸۹ مایل ) بود، اما نگرانی هایی که در زمینهٔ ایمنی وجود داشت، به استفاده از پیست هایی با طول کمتر و ایمنی بیشتر برای گراند پری های امروزی منجر شد. [ ۲] در نخستین سال های برگزاری مسابقات قهرمانی، پیست های فرمول یک غالباً در اروپا واقع شده بودند؛ اما با گسترش این رشتهٔ ورزشی، پیست های میزبان مسابقات نیز از بعد موقعیت جغرافیایی تنوع بیشتری پیدا کردند. گسترش مکان های میزبان به آسیا و آمریکا در دوران اخیر اتفاق افتاده است. در حدود نیمی از پیست هایی که گراند پری های فصل ۲۰۱۲ در آن ها برگزار شدند، تا پیش از سال ۱۹۹۹ در تقویم های مسابقات حضور نداشتند. [ ۳]
پیست ناتزیوناله مونتزا میزبان بیشترین تعداد مسابقات قهرمانی جهان بوده است؛ این پیست تنها در فصل ۱۹۸۰ میزبان هیچ مسابقه ای نبوده است و گراند پری ایتالیا در آن سال به جای این پیست در پیست انزو دینو فراری برگزار شد. [ ۴] پیست شهری باکو هفتاد و یکمین پیستی بود که میزبان یک گراند پری شد. گراند پری اروپا در سال ۲۰۱۶ در این پیست برگزار شد. این پیست تا امروز آخرین پیستی بوده است که به فهرست پیست های فرمول یک افزوده شده است. طولانی ترین پیستی که میزبان برگزاری یک گراند پری بوده است، پیست پسکارا است که گراند پری ۱۹۵۷ پسکارا در آن برگزار شد. این پیست که طول آن برابر با ۲۵٫۸۰۰ کیلومتر ( ۱۶٫۰۳۱ مایل ) بوده و در پسکارای ایتالیا واقع شده است، محل برگزاری سالانهٔ مسابقات کوپا آکربو بوده است، و سال ۱۹۵۷ تنها سالی بود که این مسابقه به عنوان بخشی از مسابقات قهرمانی جهان در نظر گرفته شد. در این مسابقه استیرلینگ ماس برندهٔ میدان شد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر این صفحه پیست هایی که از سال ۱۹۵۰ میلادی تاکنون میزبان مسابقات قهرمانی جهان بوده اند، فهرست شده اند.
اولین گراند پری قهرمانی جهان در سال ۱۹۵۰ در سیلورستون برگزار شد؛ از آن زمان به بعد، ۷۱ پیست حداقل میزبان یک گراند پری بوده اند. بسیاری از پیست های قدیمی در طول زمان فعالیت خود با استفاده از پیکربندی های متفاوت یک گراند پری را میزبانی کرده اند: نوربورگ رینگ، اسپا - فرانکورشان، مونتزا و غیره. به عنوان مثال، در اولین مسابقهٔ قهرمانی جهان که در پیست نوربورگ رینگ برگزار شد، مسافت پیکر بندی این پیست معادل ۲۲٫۸۳۵ کیلومتر ( ۱۴٫۱۸۹ مایل ) بود، اما نگرانی هایی که در زمینهٔ ایمنی وجود داشت، به استفاده از پیست هایی با طول کمتر و ایمنی بیشتر برای گراند پری های امروزی منجر شد. [ ۲] در نخستین سال های برگزاری مسابقات قهرمانی، پیست های فرمول یک غالباً در اروپا واقع شده بودند؛ اما با گسترش این رشتهٔ ورزشی، پیست های میزبان مسابقات نیز از بعد موقعیت جغرافیایی تنوع بیشتری پیدا کردند. گسترش مکان های میزبان به آسیا و آمریکا در دوران اخیر اتفاق افتاده است. در حدود نیمی از پیست هایی که گراند پری های فصل ۲۰۱۲ در آن ها برگزار شدند، تا پیش از سال ۱۹۹۹ در تقویم های مسابقات حضور نداشتند. [ ۳]
پیست ناتزیوناله مونتزا میزبان بیشترین تعداد مسابقات قهرمانی جهان بوده است؛ این پیست تنها در فصل ۱۹۸۰ میزبان هیچ مسابقه ای نبوده است و گراند پری ایتالیا در آن سال به جای این پیست در پیست انزو دینو فراری برگزار شد. [ ۴] پیست شهری باکو هفتاد و یکمین پیستی بود که میزبان یک گراند پری شد. گراند پری اروپا در سال ۲۰۱۶ در این پیست برگزار شد. این پیست تا امروز آخرین پیستی بوده است که به فهرست پیست های فرمول یک افزوده شده است. طولانی ترین پیستی که میزبان برگزاری یک گراند پری بوده است، پیست پسکارا است که گراند پری ۱۹۵۷ پسکارا در آن برگزار شد. این پیست که طول آن برابر با ۲۵٫۸۰۰ کیلومتر ( ۱۶٫۰۳۱ مایل ) بوده و در پسکارای ایتالیا واقع شده است، محل برگزاری سالانهٔ مسابقات کوپا آکربو بوده است، و سال ۱۹۵۷ تنها سالی بود که این مسابقه به عنوان بخشی از مسابقات قهرمانی جهان در نظر گرفته شد. در این مسابقه استیرلینگ ماس برندهٔ میدان شد. [ ۵]
wiki: فهرست پیست های فرمول یک