تاریخ نمایش در ایران مانند دیگر هنرها به هزاران سال پیش می رسد. در ایران نیز ریشه نمایش را باید میان جشن ها، آیین ها، اساطیر و اشعار بررسی کرد. این نوشتار به فهرست نمایش های گوناگون در ایران پیش از اسلام می پردازد.
... [مشاهده متن کامل]
• آیین های ستایش: خواندن سرودهای دینی، سرودهای اوستا و حرکات موزون از جمله آیین هایی بود که در جشن هایی مانند مهرگان، سده، نوروز و نظایر آن وجود داشت. و در آن ستایش پروردگار و شخصیت های اسطوره ای به همراه حرکات موزون انجام می شد.
• قوالی: در کنار حرکات موزون و سرودها، نقل داستان ها نیز رواج داشت. در اجتماع ها، اهالی می نشستند و به آن چه پهلوانی در شرح جنگ ها می گفت گوش می دادند. هر چند قوالی در واقع نقل داستان، به آواز یا همراه موسیقی بود، اما همین قوالی منجر به قصه سرایی و بیان نمایشی یک داستان می شد.
• سوگ سیاوش ( سیاوشان ) : سیاوش پسر کیکاوس پادشاه ایران نمادی از پاکی است که به فتنه «گرسیوز» و به دست «گروی زره» کشته شد. با کشته شدن او هر معصومیت در ایران است که با توطئه ساله مراسمی که نوعی عزاداری بود برگزار می شد، که به عنوان مویه بر مرگ سیاوش یا «سووشون» مشهور است. مردم مناطق مختلف ایران این آیین را برگزار می کردند. هنوز هم در جنوب ایران این آیین برپا می شود. این آیین پس از اسلام به شکل تعزیه دنبال شد.
• مغ کشی: این مراسم که در دوران هخامنشی پاگرفته است، با یاد قتل گئومات مغ بر تخت نشست برگزار می شد. مغ کشی نمایشی سیاسی و تبلیغاتی بود.
• نمایش میرنوروزی: این نمایش نمایانگر ستایش و سپاس از بهار بود که به مرور به نمایش«نوروزی خوانی» تبدیل شد.
• آتش افروزی: از جمله رسم های ایرانیان، افروختن آتش و پایکوبی در اطراف حلقه های آتش بود. آنچه از این رسم مانده تنها افروختن بوته هاست و دیگر بازی هایی که در شب چهارشنبه آخر سال برگزار می شود.
... [مشاهده متن کامل]
• آیین های ستایش: خواندن سرودهای دینی، سرودهای اوستا و حرکات موزون از جمله آیین هایی بود که در جشن هایی مانند مهرگان، سده، نوروز و نظایر آن وجود داشت. و در آن ستایش پروردگار و شخصیت های اسطوره ای به همراه حرکات موزون انجام می شد.
• قوالی: در کنار حرکات موزون و سرودها، نقل داستان ها نیز رواج داشت. در اجتماع ها، اهالی می نشستند و به آن چه پهلوانی در شرح جنگ ها می گفت گوش می دادند. هر چند قوالی در واقع نقل داستان، به آواز یا همراه موسیقی بود، اما همین قوالی منجر به قصه سرایی و بیان نمایشی یک داستان می شد.
• سوگ سیاوش ( سیاوشان ) : سیاوش پسر کیکاوس پادشاه ایران نمادی از پاکی است که به فتنه «گرسیوز» و به دست «گروی زره» کشته شد. با کشته شدن او هر معصومیت در ایران است که با توطئه ساله مراسمی که نوعی عزاداری بود برگزار می شد، که به عنوان مویه بر مرگ سیاوش یا «سووشون» مشهور است. مردم مناطق مختلف ایران این آیین را برگزار می کردند. هنوز هم در جنوب ایران این آیین برپا می شود. این آیین پس از اسلام به شکل تعزیه دنبال شد.
• مغ کشی: این مراسم که در دوران هخامنشی پاگرفته است، با یاد قتل گئومات مغ بر تخت نشست برگزار می شد. مغ کشی نمایشی سیاسی و تبلیغاتی بود.
• نمایش میرنوروزی: این نمایش نمایانگر ستایش و سپاس از بهار بود که به مرور به نمایش«نوروزی خوانی» تبدیل شد.
• آتش افروزی: از جمله رسم های ایرانیان، افروختن آتش و پایکوبی در اطراف حلقه های آتش بود. آنچه از این رسم مانده تنها افروختن بوته هاست و دیگر بازی هایی که در شب چهارشنبه آخر سال برگزار می شود.
