ملکه های اورشلیم از سال ۱۰۹۹ تا ۱۲۹۱ در اینجا فهرست شده اند. در سراسر ۲۰۰ سال پادشاهی اورشلیم، یک محافظ، ۱۸ پادشاه و ۵ ملکه حکومت می کردند که برخی از ملکه ها مستقیماً حکومت کرده و برخی دیگر نائب حکومت تا رسیدن فرزندانشان به سن قانونی بودند. پادشاهی اورشلیم پس از پایان یافتن نخستین جنگ صلیبی در سال ۱۰۹۹ توسط گادفری بوین در کرانه شرقی دریای مدیترانه در سرزمین شام تأسیس شد. این پادشاهی توانست تقریباً حدود ۲۰۰ سال، از ۱۰۹۹ تا ۱۲۹۱ باقی بماند تا اینکه آخرین پایگاه این پادشاهی در عکا، توسط ممالیک تصرف شد. تاریخ این پادشاهی را می توان به دو بخش تقسیم نمود: دوره نخست که به نخستین پادشاهی اورشلیم معروف است از سال ۱۰۹۹ تا ۱۱۸۷ طول کشید و در نهایت با پیروزی صلاح الدین ایوبی بر صلیبیون و از دست رفتن اورشلیم، پایتخت به عکا انتقال یافت. این پادشاهی پس از جنگ صلیبی سوم، در عکا مجدداً باز تأسیس شد. دوره دوم پس از جنگ صلیبی ششم و توافق امپراتور فریدریش دوم با ایوبیان و بازپس گیری اورشلیم طی معاهده و قرادادی تا زمان حمله خوارزمشاهیان به اورشلیم که به دومین پادشاهی اورشلیم یا پادشاهی عکا مشهور است. [ ۱]
پس از تشکیل پادشاهی اورشلیم، قلمروهای تقسیم شده بین فرماندهان صلیبی به صورت مجموعه ارباب نشین های فئودالی ( همچون کنت نشین ادسا و کنت نشین طرابلس ) تحت حاکمیت یک پادشاه درآمدند که این شیوه در دوره جانشینان گادفری بوین نیز ادامه یافت. پادشاه از کمک و حمایت چندین صاحب منصب کشوری استفاده می برد که وی را در امر اداره پادشاهی یاری می رساندند. بدین ترتیب همان شیوه حکومتی رایج در حکومت های فئودال اروپا نیز در پادشاهی تازه تأسیس اورشلیم پیاده و اجرایی شد. ملکه های پادشاهی نیز همچون پادشاهان نقش مهمی در سلطنت ایفا می کردند، برای مثال به دنیا آوردن یک وارث، تربیت فرزندان پادشاه، شناسایی جاسوسان نفوذ کرده در دربار و …. هرچند در طی ۲۰۰ سال پادشاهی تعدادی از ملکه ها به سلطنت رسیدند، با این حال وظیفه اصلی آنها اداره و کنترل دربار در زمان هایی بود که پادشاه به هر نحوی قادر به اداره کشور ــ خواه به علت طفولیت و یا به علت بیماری ــ نبود. اینچنین در این دوره شاهد ملکه هایی هستیم که نقش ملکه هم نشین و نقش ملکه حاکم ایفا می کردند. [ ۲] [ ۳] با این حال براساس یوره اوکساریس[ الف] ، مردانی همچون فولک اورشلیم، گی لوزینیان، کنراد یکم، هنری دوم، کنت شامپانی و آیمری قبرس توانستند با ازدواج با ملکه های حاکم و براساس قانون مذکور به پادشاهی اورشلیم برسند. برای مثال با ازدواج گی با سیبلا، گی به امارت یافا و اشکلون دست یابد و پس از مدتی به تدریج توانست سیطرهٔ خود را بر تمامی مناطق به جز اورشلیم گسترش دهد و سرانجام به عنوان نائب السلطنه و جانشین پادشاه انتخاب شود. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از تشکیل پادشاهی اورشلیم، قلمروهای تقسیم شده بین فرماندهان صلیبی به صورت مجموعه ارباب نشین های فئودالی ( همچون کنت نشین ادسا و کنت نشین طرابلس ) تحت حاکمیت یک پادشاه درآمدند که این شیوه در دوره جانشینان گادفری بوین نیز ادامه یافت. پادشاه از کمک و حمایت چندین صاحب منصب کشوری استفاده می برد که وی را در امر اداره پادشاهی یاری می رساندند. بدین ترتیب همان شیوه حکومتی رایج در حکومت های فئودال اروپا نیز در پادشاهی تازه تأسیس اورشلیم پیاده و اجرایی شد. ملکه های پادشاهی نیز همچون پادشاهان نقش مهمی در سلطنت ایفا می کردند، برای مثال به دنیا آوردن یک وارث، تربیت فرزندان پادشاه، شناسایی جاسوسان نفوذ کرده در دربار و …. هرچند در طی ۲۰۰ سال پادشاهی تعدادی از ملکه ها به سلطنت رسیدند، با این حال وظیفه اصلی آنها اداره و کنترل دربار در زمان هایی بود که پادشاه به هر نحوی قادر به اداره کشور ــ خواه به علت طفولیت و یا به علت بیماری ــ نبود. اینچنین در این دوره شاهد ملکه هایی هستیم که نقش ملکه هم نشین و نقش ملکه حاکم ایفا می کردند. [ ۲] [ ۳] با این حال براساس یوره اوکساریس[ الف] ، مردانی همچون فولک اورشلیم، گی لوزینیان، کنراد یکم، هنری دوم، کنت شامپانی و آیمری قبرس توانستند با ازدواج با ملکه های حاکم و براساس قانون مذکور به پادشاهی اورشلیم برسند. برای مثال با ازدواج گی با سیبلا، گی به امارت یافا و اشکلون دست یابد و پس از مدتی به تدریج توانست سیطرهٔ خود را بر تمامی مناطق به جز اورشلیم گسترش دهد و سرانجام به عنوان نائب السلطنه و جانشین پادشاه انتخاب شود. [ ۴]
