مجازات های عجیب در جمهوری اسلامی ایران آن دسته از مجازات هایی هستند که به طور مشخص در قانون مجازات اسلامی ذکر نشده اند، اما بر اساس اختیاراتی که ماده های ۲۳ و ۶۴ به قضات جمهوری اسلامی ایران داده، آن ها می توانند مجازات هایی از نوع جایگزین حبس یا تکمیلی را در احکام لحاظ کنند.
... [مشاهده متن کامل]
در تیرماه ۱۴۰۲، افسانه بایگان، بازیگر سینمای ایران، به دلیل عدم رعایت حجاب اجباری به دو سال حبس تعزیری و مراجعه هفتگی به روان شناس محکوم شد.
دادگاه عمومی در ورامین یک زن را به خاطر عدم رعایت حجاب به «یک ماه شستن میت در غسالخانه شهر تهران» محکوم کرد.
در حکم دیگری برای کشف حجاب یک خانم هنگام رانندگی آمده است، به دلیل کشف حجاب هنگام رانندگی باید ۳۱ میلیون ریال به جای دوماه حبس تعزیری پرداخت شود، همچنین متهم به یک ماه کار در غسالخانه ( شستن میت ) محکوم شده است.
سعید روستایی به دلیل ساخت و پخش فیلم برادران لیلا از سوی دادگاه انقلاب به مجازات هایی محکوم شد که یکی از آن ها «خودداری از ارتباط و معاشرت با اشخاص فعال در عرصه فیلمسازی در ایام تعلیق» است.
در سال ۱۳۸۹، جعفر پناهی از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به شش سال زندان، ۲۰ سال محرومیت از ساختن و کارگردانی هر نوع فیلم، ۲۰ سال محرومیت از نوشتن فیلمنامه، ۲۰ سال ممنوعیت از هر نوع مصاحبه با رسانه ها و مطبوعات داخلی و خارجی و ۲۰ سال محرومیت خروج از کشور محکوم شد. در سال ۱۳۸۸، شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، احمد زیدآبادی را به شش سال زندان، پنج سال تبعید به گناباد و محرومیت مادام العمر از فعالیت سیاسی محکوم کرد.
الناز محمدی، روزنامه نگار در سال ۱۴۰۲ در بخشی از حکم دادگاه انقلاب، به محرومیت از فعالیت حرفه ای مرتبط با اتهام اجتماع و تبانی محکوم شد. یک وکیل به اتهام عدم رعایت حجاب اجباری به مجازات هایی، از جمله محرومیت دو ساله از حرفه وکالت محکوم شد.
یک پزشک به اتهام عدم رعایت حجاب اجباری به انجام خدمت به عنوان نظافت چی محکوم شد.
یلدا معیری، که به دلیل عکاسی از اعتراضات مردمی ۱۴۰۱ در ایران بازداشت شده بود، به حبس و مجازات تکمیلی شامل انجام خدمات پاکبانی محکوم شد.
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل در یک پرونده از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به حبس و چند مجازات تکمیلی محکوم شد که یکی از موارد «پاکسازی مناطق از زباله در مناطق خالی سکنه با هماهنگی شهرداری یکی از شهرستان ها تحت نظارت حراست آن مرجع به مدت سه ماه روزی چهار ساعت» است.
... [مشاهده متن کامل]
در تیرماه ۱۴۰۲، افسانه بایگان، بازیگر سینمای ایران، به دلیل عدم رعایت حجاب اجباری به دو سال حبس تعزیری و مراجعه هفتگی به روان شناس محکوم شد.
دادگاه عمومی در ورامین یک زن را به خاطر عدم رعایت حجاب به «یک ماه شستن میت در غسالخانه شهر تهران» محکوم کرد.
در حکم دیگری برای کشف حجاب یک خانم هنگام رانندگی آمده است، به دلیل کشف حجاب هنگام رانندگی باید ۳۱ میلیون ریال به جای دوماه حبس تعزیری پرداخت شود، همچنین متهم به یک ماه کار در غسالخانه ( شستن میت ) محکوم شده است.
سعید روستایی به دلیل ساخت و پخش فیلم برادران لیلا از سوی دادگاه انقلاب به مجازات هایی محکوم شد که یکی از آن ها «خودداری از ارتباط و معاشرت با اشخاص فعال در عرصه فیلمسازی در ایام تعلیق» است.
در سال ۱۳۸۹، جعفر پناهی از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به شش سال زندان، ۲۰ سال محرومیت از ساختن و کارگردانی هر نوع فیلم، ۲۰ سال محرومیت از نوشتن فیلمنامه، ۲۰ سال ممنوعیت از هر نوع مصاحبه با رسانه ها و مطبوعات داخلی و خارجی و ۲۰ سال محرومیت خروج از کشور محکوم شد. در سال ۱۳۸۸، شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، احمد زیدآبادی را به شش سال زندان، پنج سال تبعید به گناباد و محرومیت مادام العمر از فعالیت سیاسی محکوم کرد.
الناز محمدی، روزنامه نگار در سال ۱۴۰۲ در بخشی از حکم دادگاه انقلاب، به محرومیت از فعالیت حرفه ای مرتبط با اتهام اجتماع و تبانی محکوم شد. یک وکیل به اتهام عدم رعایت حجاب اجباری به مجازات هایی، از جمله محرومیت دو ساله از حرفه وکالت محکوم شد.
یک پزشک به اتهام عدم رعایت حجاب اجباری به انجام خدمت به عنوان نظافت چی محکوم شد.
یلدا معیری، که به دلیل عکاسی از اعتراضات مردمی ۱۴۰۱ در ایران بازداشت شده بود، به حبس و مجازات تکمیلی شامل انجام خدمات پاکبانی محکوم شد.
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل در یک پرونده از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به حبس و چند مجازات تکمیلی محکوم شد که یکی از موارد «پاکسازی مناطق از زباله در مناطق خالی سکنه با هماهنگی شهرداری یکی از شهرستان ها تحت نظارت حراست آن مرجع به مدت سه ماه روزی چهار ساعت» است.
