انگلستان از زمان تبدیل شدنش به بریتانیای کبیر و پادشاهی متحده تا کنون شاهد ۱۳ فرمانروا بوده است. پادشاهی بریتانیای کبیر در ۱ مه ۱۷۰۷ از ادغام دو پادشاهی انگلستان و اسکاتلند به وجود آمد که تحت خاندان استوارت از ۲۴ مارس ۱۶۰۳ با یکدیگر متحد شده بودند. پس از آن در ۱ ژانویهٔ ۱۸۰۱، با تصویب مصوبه های اتحاد ۱۸۰۰، بریتانیای کبیر با پادشاهی ایرلند ادغام شد تا پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند را شکل دهد، اما پس از آنکه بیشتر ایرلند در ۷ دسامبر ۱۹۲۲ در قالب دولت آزاد ایرلند از این اتحاد خارج شد، نام آن در ۱۲ آوریل ۱۹۲۷ به پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی تغییر یافت.
علی رغم آنکه ادوارد هفتم پسر و جانشین ویکتوریا بود، اما چون اسامی پدرش آلبرت را به ارث برده بود آغازگر خاندان سلطنتی جدیدی در پادشاهی متحده شده است
نام خاندان وینزر در ۱۹۱۷ و در بحبوحهٔ جنگ جهانی اول به عنوان جایگزینی برای نام خاندان ساکس - کوبرگ گوثا انتخالد این تغییر نام به دلیل احساسات ضد آلمانی ناشی از جنگ در پادشاهی متحده صورت پذیرفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعلی رغم آنکه ادوارد هفتم پسر و جانشین ویکتوریا بود، اما چون اسامی پدرش آلبرت را به ارث برده بود آغازگر خاندان سلطنتی جدیدی در پادشاهی متحده شده است
نام خاندان وینزر در ۱۹۱۷ و در بحبوحهٔ جنگ جهانی اول به عنوان جایگزینی برای نام خاندان ساکس - کوبرگ گوثا انتخالد این تغییر نام به دلیل احساسات ضد آلمانی ناشی از جنگ در پادشاهی متحده صورت پذیرفت.
