استان آذربایجان شرقی طبق آخرین نقشهٔ تقسیمات کشوری ایران، دارای ۲۱ شهرستان، ۴۸ بخش و ۷۰ شهر است. ۲٬۸۵۹٬۵۴۰ نفر از جمعیت استان شهرنشین هستند که این رقم، ۷۳٫۱۴ درصد از کل جمعیت را شامل می شود. شهرستان شبستر با ۱۱ شهر، بیشترین و شهرستان های اهر، چاراویماق و هوراند هر کدام با یک شهر، کمترین تعداد شهرهای استان را دربر گرفته اند.
... [مشاهده متن کامل]
از مجموع ۷۰ شهر استان، استانداری در یک شهر ( تبریز ) ، فرمانداری ویژه در ۳ شهر ( مراغه، مرند، میانه ) ، فرمانداری در ۱۷ شهر و بخشداری در ۲۴ شهر استان، به عنوان بالاترین سطح از نهادهای زیرمجموعهٔ وزارت کشور دایر در شهرهای مذکور، مشغول به فعالیت هستند. ۲۵ شهر دیگر استان هم به لحاظ تقسیمات اداری، تابع مراکز بخش های خود محسوب می گردند.
شهرهای دارای فرمانداری ( ویژه ) ، همزمان دارای بخشداری هم هستند که معمولاً در ساختمان فرمانداری ( ویژه ) مستقر است. مرکز استان نیز علاوه بر استانداری، دارای فرمانداری و بخشداری هم هست و بخشداری مرکزی شهرستان تبریز در ساختمان فرمانداری تبریز قرار داد.
همهٔ مراکز بخش ها و شهرستان های استان آذربایجان شرقی، شهر محسوب می شوند؛ به جز ۳ روستای آق براز ( مرکز بخش چهاردانگه هوراند ) ، آغچه ریش ( مرکز بخش شادیان چاراویماق ) و تازه کند ( مرکز بخش فندقلو اهر ) که هنوز به درجهٔ شهر ارتقا نیافته اند.
شهر تبریز به عنوان پرجمعیت ترین شهر و مرکز استان آذربایجان شرقی، دارای ۱٬۵۸۴٬۸۵۵ نفر جمعیت است و ۴۰٫۵۴ درصد از کل جمعیت استان را به خود اختصاص داده است؛ این در حالی است که شهرهای عاشقلو ( مرکز بخش منجوان ) و جوان قلعه ( مرکز بخش قلعه چای ) به ترتیب با ۵۳۴ و ۷۰۰ نفر جمعیت، کم جمعیت ترین شهرهای استان محسوب می شوند.
شهرهای کوهستانی هریس و قره آغاج به ترتیب با ۱۹۱۴ و ۱۹۱۳ متر ارتفاع از سطح دریا، مرتفع ترین شهرهای استان هستند؛ این در حالی است که شهرهای شهرستان خداآفرین در حاشیه رودخانهٔ ارس شامل لاریجان، خمارلو و عاشقلو به ترتیب با ۱۹۲، ۳۰۹ و ۳۵۸ متر ارتفاع از سطح دریا، کم ارتفاع ترین شهرهای استان محسوب می شوند.
از مجموع ۷۰ شهر استان آذربایجان شرقی، تاریخ تأسیس شهرداری در ۳ شهر تبریز، مراغه و اهر به دورهٔ قاجار برمی گردد. به همین ترتیب، ۹ شهر استان در دورهٔ پهلوی اول، ۱۸ شهر استان در دورهٔ پهلوی دوم و ۴۰ شهر استان نیز در دورهٔ جمهوری اسلامی صاحب نهاد شهرداری شده اند.
... [مشاهده متن کامل]
از مجموع ۷۰ شهر استان، استانداری در یک شهر ( تبریز ) ، فرمانداری ویژه در ۳ شهر ( مراغه، مرند، میانه ) ، فرمانداری در ۱۷ شهر و بخشداری در ۲۴ شهر استان، به عنوان بالاترین سطح از نهادهای زیرمجموعهٔ وزارت کشور دایر در شهرهای مذکور، مشغول به فعالیت هستند. ۲۵ شهر دیگر استان هم به لحاظ تقسیمات اداری، تابع مراکز بخش های خود محسوب می گردند.
شهرهای دارای فرمانداری ( ویژه ) ، همزمان دارای بخشداری هم هستند که معمولاً در ساختمان فرمانداری ( ویژه ) مستقر است. مرکز استان نیز علاوه بر استانداری، دارای فرمانداری و بخشداری هم هست و بخشداری مرکزی شهرستان تبریز در ساختمان فرمانداری تبریز قرار داد.
همهٔ مراکز بخش ها و شهرستان های استان آذربایجان شرقی، شهر محسوب می شوند؛ به جز ۳ روستای آق براز ( مرکز بخش چهاردانگه هوراند ) ، آغچه ریش ( مرکز بخش شادیان چاراویماق ) و تازه کند ( مرکز بخش فندقلو اهر ) که هنوز به درجهٔ شهر ارتقا نیافته اند.
شهر تبریز به عنوان پرجمعیت ترین شهر و مرکز استان آذربایجان شرقی، دارای ۱٬۵۸۴٬۸۵۵ نفر جمعیت است و ۴۰٫۵۴ درصد از کل جمعیت استان را به خود اختصاص داده است؛ این در حالی است که شهرهای عاشقلو ( مرکز بخش منجوان ) و جوان قلعه ( مرکز بخش قلعه چای ) به ترتیب با ۵۳۴ و ۷۰۰ نفر جمعیت، کم جمعیت ترین شهرهای استان محسوب می شوند.
شهرهای کوهستانی هریس و قره آغاج به ترتیب با ۱۹۱۴ و ۱۹۱۳ متر ارتفاع از سطح دریا، مرتفع ترین شهرهای استان هستند؛ این در حالی است که شهرهای شهرستان خداآفرین در حاشیه رودخانهٔ ارس شامل لاریجان، خمارلو و عاشقلو به ترتیب با ۱۹۲، ۳۰۹ و ۳۵۸ متر ارتفاع از سطح دریا، کم ارتفاع ترین شهرهای استان محسوب می شوند.
از مجموع ۷۰ شهر استان آذربایجان شرقی، تاریخ تأسیس شهرداری در ۳ شهر تبریز، مراغه و اهر به دورهٔ قاجار برمی گردد. به همین ترتیب، ۹ شهر استان در دورهٔ پهلوی اول، ۱۸ شهر استان در دورهٔ پهلوی دوم و ۴۰ شهر استان نیز در دورهٔ جمهوری اسلامی صاحب نهاد شهرداری شده اند.
