در مجموع هفت شاه از دودمان قاجار به مدت ۱۲۹ سال بر ممالک محروسه ایران سلطنت کردند. قاجارها ریشه در ایل قوانلو قاجار داشتند. این ایل یکی از هفت قبیله ترکمانی بود که طوایف قزلباش را شکل می دادند و در به سلطنت رساندن شاه اسماعیل یکم اثرگذار بودند. بعدها با سقوط اصفهان نقش قاجارها در مناسبات سیاسی ایران افزایش پیدا کرد و محمدحسن خان قاجار در آشوب های پس از قتل نادرشاه بر بخش های بزرگی از کشور چیره شد اما کریم خان زند او را شکست داد و فرزندش آقامحمدخان را به اسارت برد. بعد از مرگ کریم خان، آقامحمدخان از شیراز گریخت و خود را به ولایت اجدادی اش مازندران رساند. او میان قبایل قاجار اتحادی ایجاد کرد و در مجموعه ای از جنگ های طولانی، بر تمام ایران چیره شد و یکپارچگی ملی آن کشور را احیا کرد. او توسط عادل شاه اخته شده بود و فرزندی نداشت؛ نتیجتاً برادرزاده خود فتحعلی را به ولایتعهدی انتخاب کرد که پس قتل آقامحمدخان در ۱۷۹۷ م. ( ۱۲۱۱ ه. ق ) به سلطنت رسید. دوره فتحعلی شاه شاهد تحکیم پایه های دولت نوین ایران، گسترش مناسبات اداری با اروپایی ها و دو جنگ با روسیه بود؛ جنگ با روس ها منجر به عهدنامه های گلستان و ترکمنچای و از دست رفتن بخش های عظیمی از سرزمین های شمال غربی ایران شد. فتحعلی شاه ۳۷ سال حکومت کرد و از آنجا که ولیعهد و پسرش عباس میرزا پیش از او درگذشته بود، نوه خود محمد میرزا را جانشین خود کرد.
... [مشاهده متن کامل]
محمدشاه یک درویش بود و به همراه صدراعظمش حاجی میرزا آقاسی سرسختانه با روحانیون شیعه درگیر شد. او همچنین تلاش کرد حاکمیت ایران بر هرات را از نو برقرار کند، اما انگلستان با اشغال نظامی جزیره خارک و تهدید به جنگ تمام عیار، او را مجبور کرد به تهران عقب نشینی کند. محمدشاه در ۱۸۴۸ م. ( ۱۲۶۴ ه. ق ) به دلیل بیماری درگذشت و پسرش ناصرالدین میرزا پادشاه شد. این آغازی بر یک دوره سلطنت طولانی به مدت ۵۰ سال بود که در نهایت با ترور او توسط میرزا رضا کرمانی به اتمام رسید. ناصرالدین شاه نیز مانند پدرش سعی کرد هرات را به سلطه ایران بازگرداند که این مرتبه انگلیس مستقیماً به ایران اعلان جنگ داد که سبب چشم پوشی دائمی شاه از آن شهر گردید. عهد ناصری ضمناً شاهد تغییرات اجتماعی در ایران بنا به دلایلی چون گسترش رابطه با اروپاییان بود. پس از ناصرالدین شاه، پادشاهی به مظفرالدین شاه که ۴۰ سال ولیعهد بود، سپرده شد. مهم ترین اتفاق در دوره مظفری امضای فرمان مشروطیت و تدوین قانون اساسی بود. شاه ۱۰ روز پس از امضای قانون اساسی درگذشت و پسرش، تحت عنوان محمدعلی شاه، به سلطنت رسید. او سعی کرد پادشاهی مطلقه را مجدداً در ایران برپا کند که با فتح تهران توسط مشروطه خواهان ناکام ماند و مجبور به استعفا شد. پس از او پسرش احمد میرزا پادشاه شد. در دوره احمدشاه جنگ جهانی اول روی داد که از نتایجش اشغال کشور بی طرف ایران و یک قحطی بزرگ در پیامد آن بود. سرانجام با افزایش قدرت رضاخان، مجلس شورای ملی در ۹ آبان ۱۳۰۴ ه. ش رای به خلع احمدشاه و سلسله قاجار داد.
... [مشاهده متن کامل]
محمدشاه یک درویش بود و به همراه صدراعظمش حاجی میرزا آقاسی سرسختانه با روحانیون شیعه درگیر شد. او همچنین تلاش کرد حاکمیت ایران بر هرات را از نو برقرار کند، اما انگلستان با اشغال نظامی جزیره خارک و تهدید به جنگ تمام عیار، او را مجبور کرد به تهران عقب نشینی کند. محمدشاه در ۱۸۴۸ م. ( ۱۲۶۴ ه. ق ) به دلیل بیماری درگذشت و پسرش ناصرالدین میرزا پادشاه شد. این آغازی بر یک دوره سلطنت طولانی به مدت ۵۰ سال بود که در نهایت با ترور او توسط میرزا رضا کرمانی به اتمام رسید. ناصرالدین شاه نیز مانند پدرش سعی کرد هرات را به سلطه ایران بازگرداند که این مرتبه انگلیس مستقیماً به ایران اعلان جنگ داد که سبب چشم پوشی دائمی شاه از آن شهر گردید. عهد ناصری ضمناً شاهد تغییرات اجتماعی در ایران بنا به دلایلی چون گسترش رابطه با اروپاییان بود. پس از ناصرالدین شاه، پادشاهی به مظفرالدین شاه که ۴۰ سال ولیعهد بود، سپرده شد. مهم ترین اتفاق در دوره مظفری امضای فرمان مشروطیت و تدوین قانون اساسی بود. شاه ۱۰ روز پس از امضای قانون اساسی درگذشت و پسرش، تحت عنوان محمدعلی شاه، به سلطنت رسید. او سعی کرد پادشاهی مطلقه را مجدداً در ایران برپا کند که با فتح تهران توسط مشروطه خواهان ناکام ماند و مجبور به استعفا شد. پس از او پسرش احمد میرزا پادشاه شد. در دوره احمدشاه جنگ جهانی اول روی داد که از نتایجش اشغال کشور بی طرف ایران و یک قحطی بزرگ در پیامد آن بود. سرانجام با افزایش قدرت رضاخان، مجلس شورای ملی در ۹ آبان ۱۳۰۴ ه. ش رای به خلع احمدشاه و سلسله قاجار داد.
