دانشکده های پرستاری و مامائی دانشکده هایی هستند که وظیفه تربیت پرستار و ماما را بر عهده دارند. در ایران دانشجویان پرستاری بعد از پایان تحصیلات متوسطه با گذراندن کنکور وارد دانشکده پرستاری می شوند. این دانشکده ها زیر نظر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی فعالیت می کنند. نخستین موسسه ای که به زنان ایران آموزش پرستاری ارائه می داد بیمارستان پرزبترین آمریکاییان در تهران از سال ۱۲۷۲ خورشیدی بود. مدارس دیگری در رشت ( ۱۳۰۳ ) ، همدان ( ۱۳۰۶ ) ، و کرمانشاه ( ۱۳۱۰ ) سپس تأسیس گردیدند. در سال ۱۳۱۵ بود که دانشگاه های کشور همانند مشهد، تبریز، و تهران آموزش پرستاری مدرن را در ایران آغاز کردند. دانشگاه شیراز نیز کار خود را در سال ۱۳۱۶ آغاز کرد. مدیریت و تدوین دوره های این موسسات بنا بر درخواست وزارت آموزش عالی کشور تماماً بر عهده متخصصین پرستاری از آمریکا واگذار گردید.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۳۳۵، نخستین کنفرانس سرتاسری آموزش پرستاری در ایران برگزار گردید که بسیاری از سیاستگذاری های آتی را باعث شد.
۱۴ مؤسسه آموزش عالی در سال ۱۹۴۷ در ایران رشته پرستاری را ارائه می کردند، اما تنها دانشگاه شیراز دوره چهارساله پرستاری ارائه می داد. دانشگاه شیراز به ویژه در زمینه آموزش پرستاری در کشور پیشرو بود و نخستین دانشگاهی بود که به پرستاران پروانه حرفه ای اعطا می کرد. همچنین تنها در دانشگاه شیراز بود که آموزش پرستاری به زبان انگلیسی ارائه می گردید.
با تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در سال ۱۳۶۵ و ایجاد دانشکده های پرستاری و مامایی، کیفیت آموزش پرستاری ارتقا یافت. به دنبال آن، فعالیت آموزشی پرستاران در حوزه ستادی معاونت آموزشی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، در ابعاد مختلف برنامه ریزی، گسترش، ارزشیابی و بازآموزی، شکل تازه ای به خود گرفت. در سال ۱۳۶۶، شورای عالی انقلاب فرهنگی پس از نظر خواهی از شاخه پرستاری، دوره کاردانی را لغو و مجدداً برنامه کارشناسی پیوسته پرستاری تصویب شد و دانشکده های پرستاری و مامایی علاوه بر پذیرش دانشجو در مقطع کارشناسی ناپیوسته، اقدام به پذیرش دانشجو در مقطع کارشناسی پیوسته نیز نمودند. در دولت دهم یک معاونت به عنوان معاونت پرستاری وزارت بهداشت به معاونت های دیگر وزارت بهداشت ایران اضافه گردید.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۳۳۵، نخستین کنفرانس سرتاسری آموزش پرستاری در ایران برگزار گردید که بسیاری از سیاستگذاری های آتی را باعث شد.
۱۴ مؤسسه آموزش عالی در سال ۱۹۴۷ در ایران رشته پرستاری را ارائه می کردند، اما تنها دانشگاه شیراز دوره چهارساله پرستاری ارائه می داد. دانشگاه شیراز به ویژه در زمینه آموزش پرستاری در کشور پیشرو بود و نخستین دانشگاهی بود که به پرستاران پروانه حرفه ای اعطا می کرد. همچنین تنها در دانشگاه شیراز بود که آموزش پرستاری به زبان انگلیسی ارائه می گردید.
با تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در سال ۱۳۶۵ و ایجاد دانشکده های پرستاری و مامایی، کیفیت آموزش پرستاری ارتقا یافت. به دنبال آن، فعالیت آموزشی پرستاران در حوزه ستادی معاونت آموزشی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، در ابعاد مختلف برنامه ریزی، گسترش، ارزشیابی و بازآموزی، شکل تازه ای به خود گرفت. در سال ۱۳۶۶، شورای عالی انقلاب فرهنگی پس از نظر خواهی از شاخه پرستاری، دوره کاردانی را لغو و مجدداً برنامه کارشناسی پیوسته پرستاری تصویب شد و دانشکده های پرستاری و مامایی علاوه بر پذیرش دانشجو در مقطع کارشناسی ناپیوسته، اقدام به پذیرش دانشجو در مقطع کارشناسی پیوسته نیز نمودند. در دولت دهم یک معاونت به عنوان معاونت پرستاری وزارت بهداشت به معاونت های دیگر وزارت بهداشت ایران اضافه گردید.
