فَنّی زاده ، پرویز (تهران ۱۳۱۶ـ۱۳۵۸ش)
فَنّی زاده ، پرویز
بازیگر ایرانی سینما و تئاتر. در ۱۳۳۷ به کلاس های هنرهای نمایشی رفت و با دوستانش گروه تئاتر گل سرخ را تشکیل داد. عضو گروه تئاتر پاسارگاد شد (۱۳۴۱). در تئاتر و تلویزیون نقش هایی بازی کرد، و استعدادش را در ایفای نقش های طنزآمیز نشان داد. برخی از نمایش هایی که در آن ها بازی کرد، عبارت اند از در منطقۀ جنگی ، مستأجر، فرانسوا، پرواربندان ، وای بر مغلوب ، یک نوکر و دو ارباب ، حسن کچل ، مُرده های بی کفن و دفن ، باغ وحش شیشه ای ، استثنا و قاعده ، سرگذشت مرد خسیس ، سربازِ لاف زن ، جعفرخان از فرنگ برگشته ، پُستخانه ، مسافران ، گرگ ها، و شش شخصیت در جست وجوی نویسنده . نخستین بازی اش در سینما، ایفای نقش روشنفکری پرحرف و مخالف خوان در خشت و آینه (۱۳۴۴)، بود. در رگبار (۱۳۵۰)، در نقش معلمی مظلوم ، حیران، و با حجب وحیا، یکی از شخصیت های ماندگار سینمای ایران را خلق کرد. نگاه نافذش، که از ویژگی های ممتاز او بود، با بازی در نقش آقای حکمتی (رگبار) و اسماعیل (تنگسیر، ۱۳۵۲) آشکار شد. بسیاری او را به سبب همین نگاه نافذش ستودند و با همین ویژگی نقش های تأثیرگذاری در گوزن ها (۱۳۵۴) و بوف کور (۱۳۵۴)، ایفا کرد. در این فیلم ها به ترسیم شخصیت هایی چند لایه و دارای ویژگی های فردی پرداخت که تا قبل از آن در سینمای ایران کمتر دیده می شد. همچنین در دو مجموعۀ تلویزیونی دایی جان ناپلئون (۱۳۵۴)، به نقش مش قاسم و سلطان صاحبقران (۱۳۵۵)، در نقش ملیجک استعداد شگفت انگیزی از خود نشان داد، و توانست به کمک تقوایی (کارگردان دایی جان ناپلئون) و حاتمی (کارگردان سلطان صاحبقران) دوشخصیتِ متفاوت و دشوار را طراحی و اجرا کند، که شاید کمتر کسی قادر به ایفای آن ها بود.
فَنّی زاده ، پرویز
بازیگر ایرانی سینما و تئاتر. در ۱۳۳۷ به کلاس های هنرهای نمایشی رفت و با دوستانش گروه تئاتر گل سرخ را تشکیل داد. عضو گروه تئاتر پاسارگاد شد (۱۳۴۱). در تئاتر و تلویزیون نقش هایی بازی کرد، و استعدادش را در ایفای نقش های طنزآمیز نشان داد. برخی از نمایش هایی که در آن ها بازی کرد، عبارت اند از در منطقۀ جنگی ، مستأجر، فرانسوا، پرواربندان ، وای بر مغلوب ، یک نوکر و دو ارباب ، حسن کچل ، مُرده های بی کفن و دفن ، باغ وحش شیشه ای ، استثنا و قاعده ، سرگذشت مرد خسیس ، سربازِ لاف زن ، جعفرخان از فرنگ برگشته ، پُستخانه ، مسافران ، گرگ ها، و شش شخصیت در جست وجوی نویسنده . نخستین بازی اش در سینما، ایفای نقش روشنفکری پرحرف و مخالف خوان در خشت و آینه (۱۳۴۴)، بود. در رگبار (۱۳۵۰)، در نقش معلمی مظلوم ، حیران، و با حجب وحیا، یکی از شخصیت های ماندگار سینمای ایران را خلق کرد. نگاه نافذش، که از ویژگی های ممتاز او بود، با بازی در نقش آقای حکمتی (رگبار) و اسماعیل (تنگسیر، ۱۳۵۲) آشکار شد. بسیاری او را به سبب همین نگاه نافذش ستودند و با همین ویژگی نقش های تأثیرگذاری در گوزن ها (۱۳۵۴) و بوف کور (۱۳۵۴)، ایفا کرد. در این فیلم ها به ترسیم شخصیت هایی چند لایه و دارای ویژگی های فردی پرداخت که تا قبل از آن در سینمای ایران کمتر دیده می شد. همچنین در دو مجموعۀ تلویزیونی دایی جان ناپلئون (۱۳۵۴)، به نقش مش قاسم و سلطان صاحبقران (۱۳۵۵)، در نقش ملیجک استعداد شگفت انگیزی از خود نشان داد، و توانست به کمک تقوایی (کارگردان دایی جان ناپلئون) و حاتمی (کارگردان سلطان صاحبقران) دوشخصیتِ متفاوت و دشوار را طراحی و اجرا کند، که شاید کمتر کسی قادر به ایفای آن ها بود.
wikijoo: فنی_زاده_،_پرویز_(تهران_۱۳۱۶ـ۱۳۵۸ش)