فنک پوش. [ ف َ ن َ ] ( نف مرکب ) آنکه جامه از پوست فنک به تن دارد. فنک پوشنده. فنک پوشیده : چو درویشی ، به درویشان نظر به کن که جرم خود به عوری کرد عوران را فنک پوش زمستانی.
خاقانی.
صبح فنک پوش را ابر زره در قبا برده کلاه زرش قندز شب را ز تاب.
خاقانی.
هند و خزرش دو حلقه در گوش آن قندزدار و این فنک پوش.
خاقانی ( تحفةالعراقین ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) آنکه پوست فنک بر تن کند : هندوخزرش دو حلقه در گوش این قندزادر و آن فنک پوش . ( تحفه العراقین ۱۴۳ )