فنطیس

لغت نامه دهخدا

فنطیس. [ ف ِ ] ( ع اِ ) نره. ( منتهی الارب ). || بینی فراخ سوراخ گسترده سر. ( منتهی الارب ). ج ، فناطیس. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || ( ص ) مرد ناکس از جانب ولادت. آنکه از اصل پست باشد. || مرد پهن بینی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس