( فنشخة ) فنشخة. [ ف َ ش َ خ َ ] ( ع مص ) مانده گردیدن. || درنگ کردن سپس ِ ماندن در کاری. || پای از هم جدا داشتن وقت شاشیدن. || پیر و کلانسال گردیدن مرد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
