فنجر

لغت نامه دهخدا

فنجر. [ ف َ ج َ ] ( ص ) شخصی را گویند که آلت مردی او بزرگ و گنده باشد. ( برهان ). فنجره. رجوع به فنجره شود.

فرهنگ فارسی

شخصی را گویند که آلت مردی او بزرگ و گنده باشد .

پیشنهاد کاربران

بپرس