لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
فناستین ( انگلیسی: Phenacetin ) فناستین ( استوفنتیدین، N - ( ۴ - اتوکسی فنیل ) استامید ) یک داروی تسکین دهنده و کاهش دهنده تب است که پس از معرفی آن در سال ۱۸۸۷ به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. از دههٔ ۱۹۷۰ با عنوان خطرناک از مصرف دارویی کنار گذاشته شد ( کانادا در سال ۱۹۷۳، [ ۱] و توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده در سال ۱۹۸۳ ) . [ ۲]
فناستین در سال ۱۹۸۷ در البرفلد آلمان توسط شرکت آلمانی بایر آگ معرفی شد و عمدتاً به عنوان یک مسکن استفاده می شد. این دارو یکی از نخستین کاهش دهنده های تب مصنوعی بود که به بازار آمد. همچنین از نظر تاریخی به عنوان یکی از اولین مسکن های غیرافیونی بدون خواص ضدالتهابی شناخته شده است.
اثرات ضد درد فناستین به دلیل اعمال آن بر روی دستگاه های حسی نخاع است. افزون بر این، فناستین یک اثر مضطرب بر روی قلب دارد، جایی که به عنوان یک اینوتروپ منفی عمل می کند. این دارو یک ضد تب است و روی مغز عمل می کند تا نقطه تنظیم دما را کاهش دهد. همچنین برای درمان آرتریت روماتوئید ( نوع تحت حاد ) و نورالژی بین دنده ای استفاده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففناستین در سال ۱۹۸۷ در البرفلد آلمان توسط شرکت آلمانی بایر آگ معرفی شد و عمدتاً به عنوان یک مسکن استفاده می شد. این دارو یکی از نخستین کاهش دهنده های تب مصنوعی بود که به بازار آمد. همچنین از نظر تاریخی به عنوان یکی از اولین مسکن های غیرافیونی بدون خواص ضدالتهابی شناخته شده است.
اثرات ضد درد فناستین به دلیل اعمال آن بر روی دستگاه های حسی نخاع است. افزون بر این، فناستین یک اثر مضطرب بر روی قلب دارد، جایی که به عنوان یک اینوتروپ منفی عمل می کند. این دارو یک ضد تب است و روی مغز عمل می کند تا نقطه تنظیم دما را کاهش دهد. همچنین برای درمان آرتریت روماتوئید ( نوع تحت حاد ) و نورالژی بین دنده ای استفاده می شود.
wiki: فناستین
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید