فمینیسم پست مدرن ترکیبی از پساساختارگرایی، پسامدرنیسم و فمینیسم فرانسوی است. هدف فمینیسم پست مدرن نشان دادن بی ثباتی هنجارهای مردسالاری است که با ریشه گذاشتن در جامعه، منجر به نابرابری جنسیتی شده است. فمینیسم های پست مدرن می کوشند این هدف را با رد ذات گرایی، فلسفه و حقایق جهانی به نفع پذیرش اختلافاتی که در میان زنان وجود دارد به ثمر برساند تا نشان دهد همهٔ زنان یکسان نیستند. این ایدئولوژی توسط فمینیست های پست مدرن رد شد زیرا آنها به این باورند اگر یک حقیقت در مورد زنان جامعه بکار برده شود، تجربه های فردی را به حداقل می رساند و ار این رو به آنها هشدار می دهد از ایده هایی که به عنوان یک هنجار در جامعه به نمایش درآمده است آگاهی داشته باشند زیرا این ممکن است نشات گرفته از تصورات مردانه در بارهٔ چگونگی به تصویر کشیدن زنان باشد.
... [مشاهده متن کامل]
فمینیست های پست مدرن به دنبال تجزیه و تحلیل هر نظریه و تصوری هستند که منجر به نابرابری جنسیتی شده است. فمینیست های پست مدرن با تجزیه و تحلیل این مفاهیم تلاش می کنند برابری جنسیتی را با انتقال از لوگوسنتریسم، حمایت از گفتمان های متعدد، ساختارشکنی و تلاش برای ارتقاء ذهنیت هستند. فمینیست های پست مدرن با جلب توجه به دوگانگی در جامعه و نشان دادن تأثیر زبان در تفاوت رفتار با جنسیت ها به رسمیت شناخته شده است.
گنجاندن نظریه پست مدرن در تئوری فمینیسم به راحتی توسط همه فمینیست ها پذیرفته نشده؛ برخی معتقدند تفکر پست مدرن تعرضی را که تئوری فمینیسم سعی در ایجاد آن دارند از بین می برد، این در حالیست که سایر فمینیست ها طرفدار این اتحاد هستند. به همین دلیل، همیشه پست مدرن و فمینیسم رابطه نا خوشایند داشته اند.
رشته اصلی پست مدرن جدا از شاخه های دیگر فمینیسم است، شاید این بحث که سکس یا حداقل جنسیت، خود از طریق زبان ساخته می شود، دیدگاهی که جودیت باتلر در سال ۱۹۹۰ با عنوان «مشکل جنسیت» مطرح شده است. او کارهای سایمون دو بووار، میشل فوکو، ژاک لاکان و همچنین استدلال لویس اریگایرا مبنی بر اینکه آنچه ما به طور معمول «زنانه» می دانیم فقط بازتاب آنچه به عنوان مردانه ساخته شده است استفاده کرده و آن را نقد می کند.
باتلر تمایز ترسیم شده توسط فمینیسم های قبلی بین جنسیت ( بیولوژیکی ) و جنسیت ( ساخته شده اجتماعی ) را نقد می کند و سؤال می کند که چرا ما براین باوریم که اشیاء مادی ( مانند بدن ) تحت تأثیر فرایندهای ساخت اجتماعی خودشان نیستند. باتلر استدلال می کند که این امر اجازه انتقاد کافی از ذات گرایی را نمی دهد: اگر چه فمینیست ها معتقدند که جنسیت یک ساختار اجتماعی و همیشه در یک راستا ساخته می شود. استدلال او حاکی ار آن است که تبعیت و اطاعت زنان هیچ علت یا راه حل واحدی ندارد بنابراین فمینیسم پست مدرن به دلیل عدم ارائه هیچ راه حل مشخصی برای عمل مورد انتقاد قرار می گیرد. خود باتلر «پست مدرنیسم» را به این دلیل که این عبارت بسیار مبهم است تا معنی دار بودن، آن را رد می کند.
... [مشاهده متن کامل]
فمینیست های پست مدرن به دنبال تجزیه و تحلیل هر نظریه و تصوری هستند که منجر به نابرابری جنسیتی شده است. فمینیست های پست مدرن با تجزیه و تحلیل این مفاهیم تلاش می کنند برابری جنسیتی را با انتقال از لوگوسنتریسم، حمایت از گفتمان های متعدد، ساختارشکنی و تلاش برای ارتقاء ذهنیت هستند. فمینیست های پست مدرن با جلب توجه به دوگانگی در جامعه و نشان دادن تأثیر زبان در تفاوت رفتار با جنسیت ها به رسمیت شناخته شده است.
گنجاندن نظریه پست مدرن در تئوری فمینیسم به راحتی توسط همه فمینیست ها پذیرفته نشده؛ برخی معتقدند تفکر پست مدرن تعرضی را که تئوری فمینیسم سعی در ایجاد آن دارند از بین می برد، این در حالیست که سایر فمینیست ها طرفدار این اتحاد هستند. به همین دلیل، همیشه پست مدرن و فمینیسم رابطه نا خوشایند داشته اند.
رشته اصلی پست مدرن جدا از شاخه های دیگر فمینیسم است، شاید این بحث که سکس یا حداقل جنسیت، خود از طریق زبان ساخته می شود، دیدگاهی که جودیت باتلر در سال ۱۹۹۰ با عنوان «مشکل جنسیت» مطرح شده است. او کارهای سایمون دو بووار، میشل فوکو، ژاک لاکان و همچنین استدلال لویس اریگایرا مبنی بر اینکه آنچه ما به طور معمول «زنانه» می دانیم فقط بازتاب آنچه به عنوان مردانه ساخته شده است استفاده کرده و آن را نقد می کند.
باتلر تمایز ترسیم شده توسط فمینیسم های قبلی بین جنسیت ( بیولوژیکی ) و جنسیت ( ساخته شده اجتماعی ) را نقد می کند و سؤال می کند که چرا ما براین باوریم که اشیاء مادی ( مانند بدن ) تحت تأثیر فرایندهای ساخت اجتماعی خودشان نیستند. باتلر استدلال می کند که این امر اجازه انتقاد کافی از ذات گرایی را نمی دهد: اگر چه فمینیست ها معتقدند که جنسیت یک ساختار اجتماعی و همیشه در یک راستا ساخته می شود. استدلال او حاکی ار آن است که تبعیت و اطاعت زنان هیچ علت یا راه حل واحدی ندارد بنابراین فمینیسم پست مدرن به دلیل عدم ارائه هیچ راه حل مشخصی برای عمل مورد انتقاد قرار می گیرد. خود باتلر «پست مدرنیسم» را به این دلیل که این عبارت بسیار مبهم است تا معنی دار بودن، آن را رد می کند.
