فمینیسم بی خدا جنبشی طرفدار فمینیسم و بی خدایی است. فمینیست های بی خدا با دین مقابله می کنند به این علت که آن را منبع سرکوب و نابرابری برای زنان می دانند. آنها معتقدند اکثر ادیان موجب تبعیض جنسی و ظلم به زنان هستند.
... [مشاهده متن کامل]
نخستین فمینیست شناخته شده که بی خدا نیز بود، ارنستین رز زاده ۱۳ ژانویه ۱۸۱۰ در لهستان است. او صراحتاً عدم اعتقاد به یهودیت را اعلام کرد، که در نوجوانی موجب مشکل با پدرش که یک خاخام بود گردید. برای اجبار وی به یهودیت، وقتی ۱۶ سال داشت پدرش او را به نامزدی یکی از دوستان یهودی اش درآورد. به جای حل مسئله در دادگاه یهودی ( با وجود اینکه پدرش خاخام محله بود ) ، او مسئله را در دادگاه سکولار مطرح کرده و دعوی را برد. او در ۱۸۲۹ به انگلستان رفت و در ۱۸۳۵ او یکی از بنیان گذاران انجمن بی خدای بریتانیا گردید. این سازمان خواهان «حقوق بشر برای همه، فارغ از جنسیت، طبقه، رنگ یا ملیت بود».
برجسته ترین مدافعان دیگر فمینیسم و بی خدایی در ۱۸۰۰، الیزابت کدی استانتون و ماتیلدا جاسلین گیج بودند. در ۱۸۸۵، الیزابت مقاله ای نوشت تحت عنوان «آیا مسیحیت برای زنان سودی داشته است؟» که در آن استدلال کرده بود که مسیحیت در واقع به ضرر حقوق زنان بوده است. وی اظهار نمود «تمامی ادیان تا کنون به تعلیم سروری و برتری مرد پرداخته و موجب تحقیر و تبعیت زن بوده اند. هر نوع شأن و منزلت جدید یا الهیات دگرگون ساز که ادیان تحویل داده اند برای مرد بوده، و آنها همگی چیزی جز تحقیر و تبعیت برای زنان به ارمغان نیاورده اند. » در ۱۸۹۳ ماتیلدا جاسلین گیج کتابی تحت عنوان «زن، کلیسا و حکومت» منتشر ساخت که به موجب آن مشهور گردید. او در این کتاب در راستای نمایاندن نقش کلیسای مسیحی در تقویت و مشروعیت بخشی به نظام پدرسالاری، کلیسا را مسئول غصب تمامی حقوق فردی و اجتماعی زنان به نفع مردان معرفی نمود که فرصت های آموزش، تحصیل و قضاوت را از آنان سلب کرده است. در ۱۸۹۵ الیزابت کدی استانتون کتابی به نام کتاب مقدس زنان نوشت که در نسخه تجدیدنظرشده اش با همین نام، از تمامی ادیان انتقاد کرده بود، و عنوان نموده بود که «آموزه های کتاب مقدس از فصل پیدایش تا مکاشفه، زنان را تحقیر می کند».
... [مشاهده متن کامل]
نخستین فمینیست شناخته شده که بی خدا نیز بود، ارنستین رز زاده ۱۳ ژانویه ۱۸۱۰ در لهستان است. او صراحتاً عدم اعتقاد به یهودیت را اعلام کرد، که در نوجوانی موجب مشکل با پدرش که یک خاخام بود گردید. برای اجبار وی به یهودیت، وقتی ۱۶ سال داشت پدرش او را به نامزدی یکی از دوستان یهودی اش درآورد. به جای حل مسئله در دادگاه یهودی ( با وجود اینکه پدرش خاخام محله بود ) ، او مسئله را در دادگاه سکولار مطرح کرده و دعوی را برد. او در ۱۸۲۹ به انگلستان رفت و در ۱۸۳۵ او یکی از بنیان گذاران انجمن بی خدای بریتانیا گردید. این سازمان خواهان «حقوق بشر برای همه، فارغ از جنسیت، طبقه، رنگ یا ملیت بود».
برجسته ترین مدافعان دیگر فمینیسم و بی خدایی در ۱۸۰۰، الیزابت کدی استانتون و ماتیلدا جاسلین گیج بودند. در ۱۸۸۵، الیزابت مقاله ای نوشت تحت عنوان «آیا مسیحیت برای زنان سودی داشته است؟» که در آن استدلال کرده بود که مسیحیت در واقع به ضرر حقوق زنان بوده است. وی اظهار نمود «تمامی ادیان تا کنون به تعلیم سروری و برتری مرد پرداخته و موجب تحقیر و تبعیت زن بوده اند. هر نوع شأن و منزلت جدید یا الهیات دگرگون ساز که ادیان تحویل داده اند برای مرد بوده، و آنها همگی چیزی جز تحقیر و تبعیت برای زنان به ارمغان نیاورده اند. » در ۱۸۹۳ ماتیلدا جاسلین گیج کتابی تحت عنوان «زن، کلیسا و حکومت» منتشر ساخت که به موجب آن مشهور گردید. او در این کتاب در راستای نمایاندن نقش کلیسای مسیحی در تقویت و مشروعیت بخشی به نظام پدرسالاری، کلیسا را مسئول غصب تمامی حقوق فردی و اجتماعی زنان به نفع مردان معرفی نمود که فرصت های آموزش، تحصیل و قضاوت را از آنان سلب کرده است. در ۱۸۹۵ الیزابت کدی استانتون کتابی به نام کتاب مقدس زنان نوشت که در نسخه تجدیدنظرشده اش با همین نام، از تمامی ادیان انتقاد کرده بود، و عنوان نموده بود که «آموزه های کتاب مقدس از فصل پیدایش تا مکاشفه، زنان را تحقیر می کند».
