فلیبتکن

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
بتک (۱ بار)
ف (۲۹۹۹ بار)
ل (۳۸۴۲ بار)
نن (۲۴۱ بار)

قطع. حتماً و به طور یقین گوشهای چهار پایان را می‏برند راغب گوید: بتک در معنی قریب به بَتّ در قطع ریسمان و چیز متصّل به کار می‏رود در اقرب آمده «بَتَکَهُ بَتْکاً:قَطَعَهُ». بیضاوی بتک را در آیه، شکافتن گفته است و گوید: مراد شکافتن گوش بعضی از چهار پایان است که اعراب گوش آنها را شکافته و ذبح و سوار شدن و بار کردن آنها را تحریم می‏نمودند. قول بیضاوی صحیح‏تر به نظر می‏آید، بنابراین، بهتر است بَتک را شکافتن معنی کنیم نه بریدن.