فَلَکی شروانی، محمّد (۵۰۰/۴۹۰ ـ۵۷۷/۵۸۷ق)
شاعر ایرانی. شاگرد ابوالعلای گنجوی و ستایشگر منوچهر شروان شاه (۵۱۴ ـ ۵۹۸ق) و فرزندش اخستان (۵۵۹ ـ ح ۵۹۸ ق) بود. فلکی از آن جا که به علم نجوم و فلک علاقه و در آن تبحر داشت این تخلص را برگزید. پیرو سبک آذربایجانی بود و بیشتر قصیده می سرود. نزدیک به ۷هزار بیت فارسی و عربی شعر داشته که حدود ۲هزار بیت آن باقی مانده است. مجموعۀ قصاید و دیگر شعرهای فلکی به چاپ رسیده است (لندن، ۱۹۲۹؛ تهران، ۱۳۴۵ش). یک مثنوی به نام قسم نامه نیز به وی منسوب است.
شاعر ایرانی. شاگرد ابوالعلای گنجوی و ستایشگر منوچهر شروان شاه (۵۱۴ ـ ۵۹۸ق) و فرزندش اخستان (۵۵۹ ـ ح ۵۹۸ ق) بود. فلکی از آن جا که به علم نجوم و فلک علاقه و در آن تبحر داشت این تخلص را برگزید. پیرو سبک آذربایجانی بود و بیشتر قصیده می سرود. نزدیک به ۷هزار بیت فارسی و عربی شعر داشته که حدود ۲هزار بیت آن باقی مانده است. مجموعۀ قصاید و دیگر شعرهای فلکی به چاپ رسیده است (لندن، ۱۹۲۹؛ تهران، ۱۳۴۵ش). یک مثنوی به نام قسم نامه نیز به وی منسوب است.