فلک پایگه. [ ف َ ل َ گ َه ْ ] ( ص مرکب ) آنکه پایگاه ومرتبه اش به بلندی فلک باشد. بلندمرتبه : شها، شهریارا، جهان داورافلک پایگه مشتری پیکرا.نظامی.رجوع به فلک پایه شود.
