فلک برپای دار

لغت نامه دهخدا

فلک برپای دار. [ ف َ ل َ ب َ ] ( نف مرکب ) برپای دارنده فلک. فلک بان. خداوند :
فلک برپای دار انجم افروز
خرد را بی میانجی حکمت آموز.

نظامی.

بر پای دارنده فلک . خداوند

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید