فِلوئور (fluorine)
عنصری نافلز، گازی، به رنگ زرد روشن، با نماد F، عدد اتمی ۹، و جرم اتمی نسبی ۱۹. اولین عضو از گروه عناصر هالوژن است. بویی نامطبوع دارد. سمّی، و از نظر شیمیایی بسیار فعال است و تقریباً با همۀ عناصر مستقیماً ترکیب می شود. در طبیعت، به صورت کانی های فلوئوریت (CaF۲) و کریولیت (Na۳AlF۶) یافت می شود. فلوئور ید هیدروژن در حکاکی روی شیشه به کار می رود و فریونها، که همگی فلوئور دارند، در خنک کننده ها به کار می روند. کارل شِله، شیمی دان سوئدی فلوئور را در ۱۷۷۱ کشف کرد و هنری موئاسان، شیمی دان فرانسوی، در ۱۸۸۶ آن را به صورت خالص به دست آورد. ترکیب آن با اورانیوم، به صورت UF۶، برای جداکردن ایزوتوپ های اورانیوم به کار می رود. در ۱۹۹۷، در رصدخانۀ فضایی فروسرخ ملکول های فلوئورید هیدروژن را در ابر گازی بین ستاره ای در صورت فلکی تیرانداز شناسایی کردند. این اولین بار بود که فلوئور در فضا شناسایی می شد.
عنصری نافلز، گازی، به رنگ زرد روشن، با نماد F، عدد اتمی ۹، و جرم اتمی نسبی ۱۹. اولین عضو از گروه عناصر هالوژن است. بویی نامطبوع دارد. سمّی، و از نظر شیمیایی بسیار فعال است و تقریباً با همۀ عناصر مستقیماً ترکیب می شود. در طبیعت، به صورت کانی های فلوئوریت (CaF۲) و کریولیت (Na۳AlF۶) یافت می شود. فلوئور ید هیدروژن در حکاکی روی شیشه به کار می رود و فریونها، که همگی فلوئور دارند، در خنک کننده ها به کار می روند. کارل شِله، شیمی دان سوئدی فلوئور را در ۱۷۷۱ کشف کرد و هنری موئاسان، شیمی دان فرانسوی، در ۱۸۸۶ آن را به صورت خالص به دست آورد. ترکیب آن با اورانیوم، به صورت UF۶، برای جداکردن ایزوتوپ های اورانیوم به کار می رود. در ۱۹۹۷، در رصدخانۀ فضایی فروسرخ ملکول های فلوئورید هیدروژن را در ابر گازی بین ستاره ای در صورت فلکی تیرانداز شناسایی کردند. این اولین بار بود که فلوئور در فضا شناسایی می شد.
wikijoo: فلویور