فِلورانس، شورای (Florence Council of)
شورای جامع کلیسا که در فلورانس ایتالیا تشکیل شد (۱۴۳۷ـ۱۴۳۹م) و کلیساهای کاتولیک و ارتدوکس را متحد کرد. با حکم پاپ ائوگنیوس چهارم، شورا از بازل به فِرّارا و سپس، از بیم طاعون، به فلورانس منتقل شد. محور مباحثات شورای فلورانس مسئلۀ کلامی تثلیث مقدّس و نیز مسئلۀ کاربردی ترِ اختیارات پاپ بود. این شورا با وضع «قوانین اتحاد» در ۶ ژوئیه ۱۴۳۹م، که کلیساهای ارتدوکس و کاتولیک را متحد می ساخت، به کار خود پایان داد، ولی این توافق گذرا بود. ریاست هیئت نمایندگی کلیسای ارتدوکس شرقی برعهدۀ یوهان هشتم پالایولوگوس، امپراتور بیزانس، و یوزف دوم، سَرمِطرانِ قسطنطنیه، بود و اعضایش گمیستوس پلتون و بساریون بودند. نمایندگان پاپ آمبروجو تراورساری، عالم فلورانسی، نیکُلاس کوزایی و گئورگیس طرابوزانی بودند. بحث غالباً بر سر تفسیر متون آبای کلیسای ارتدوکس، به ویژه باسیلیوس قدیس و آتاناسیوس قدیس، بود. کاتولیک ها مدت ها مهمانان ارتدوکس خود را سازش ناپذیر می دانستند، اما سرمطران یوزف دوم، شبی که در بسترش درگذشت، یادداشتی از خود به جا گذاشت که در آن موافقتش را با موضع کلیسای کاتولیک اعلام کرده بود. احتمالاً واقعیات سیاسی مبنای این تغییرموضع بوده باشد؛ چه، امپراتور بیزانس، برای مقابله با عثمانی ها، به حمایت کلیسای کاتولیک نیاز داشت و می دانست تنها در صورت حصول نوعی توافق می تواند از این حمایت برخوردار شود. بااین حال، حمایت نظامی موردنظر تحقق نیافت و اتحاد دچار مشکل شد. این شورا از نظر فرهنگی مطالعات ارتدوکس را از سه جنبه توسعه بخشید: هیئت بیزانسی نسخی خطی با خود آوردند که بعداً در کلیسای کاتولیک رواج یافتند؛ به علاوه اندیشمندانی مانند بساریون را شناساندند که متعاقباً صاحب نفوذ فراوان شدند؛ و نامحسوس تر از همه، اما نه کم اهمیت تر، این که شورا نه تنها سبب رواج، بلکه موجب افزایش قدر و منزلت علوم یونانی گردید.
شورای جامع کلیسا که در فلورانس ایتالیا تشکیل شد (۱۴۳۷ـ۱۴۳۹م) و کلیساهای کاتولیک و ارتدوکس را متحد کرد. با حکم پاپ ائوگنیوس چهارم، شورا از بازل به فِرّارا و سپس، از بیم طاعون، به فلورانس منتقل شد. محور مباحثات شورای فلورانس مسئلۀ کلامی تثلیث مقدّس و نیز مسئلۀ کاربردی ترِ اختیارات پاپ بود. این شورا با وضع «قوانین اتحاد» در ۶ ژوئیه ۱۴۳۹م، که کلیساهای ارتدوکس و کاتولیک را متحد می ساخت، به کار خود پایان داد، ولی این توافق گذرا بود. ریاست هیئت نمایندگی کلیسای ارتدوکس شرقی برعهدۀ یوهان هشتم پالایولوگوس، امپراتور بیزانس، و یوزف دوم، سَرمِطرانِ قسطنطنیه، بود و اعضایش گمیستوس پلتون و بساریون بودند. نمایندگان پاپ آمبروجو تراورساری، عالم فلورانسی، نیکُلاس کوزایی و گئورگیس طرابوزانی بودند. بحث غالباً بر سر تفسیر متون آبای کلیسای ارتدوکس، به ویژه باسیلیوس قدیس و آتاناسیوس قدیس، بود. کاتولیک ها مدت ها مهمانان ارتدوکس خود را سازش ناپذیر می دانستند، اما سرمطران یوزف دوم، شبی که در بسترش درگذشت، یادداشتی از خود به جا گذاشت که در آن موافقتش را با موضع کلیسای کاتولیک اعلام کرده بود. احتمالاً واقعیات سیاسی مبنای این تغییرموضع بوده باشد؛ چه، امپراتور بیزانس، برای مقابله با عثمانی ها، به حمایت کلیسای کاتولیک نیاز داشت و می دانست تنها در صورت حصول نوعی توافق می تواند از این حمایت برخوردار شود. بااین حال، حمایت نظامی موردنظر تحقق نیافت و اتحاد دچار مشکل شد. این شورا از نظر فرهنگی مطالعات ارتدوکس را از سه جنبه توسعه بخشید: هیئت بیزانسی نسخی خطی با خود آوردند که بعداً در کلیسای کاتولیک رواج یافتند؛ به علاوه اندیشمندانی مانند بساریون را شناساندند که متعاقباً صاحب نفوذ فراوان شدند؛ و نامحسوس تر از همه، اما نه کم اهمیت تر، این که شورا نه تنها سبب رواج، بلکه موجب افزایش قدر و منزلت علوم یونانی گردید.
wikijoo: فلورانس،_شورای