فلوت سحرآمیز. فلوت سحرآمیز ( به آلمانی: Die Zauberflöte ) ( ک. ۶۲۰ ) اپرایی در دو پرده از ولفگانگ آمادئوس موتسارت، آهنگساز نامدار اتریشی، است که در سال ۱۷۹۱ خلق شده است. اپرانامهٔ این اثر به زبان آلمانی و نوشتهٔ امانوئل شیکاندر است. این اثر در قالبِ زینگ اشپیل یا تلفیق صحبت کردن عادی و خواندن آواز است. فلوت سحرآمیز آخرین اپرای موتسارت است و اولین بار در ۳۰ سپتامبر ۱۷۹۱ در وین ( فرایهاوس تئاتر در ویدن ) اجرا شد.
در این داستان، یک زوج جوان در تکاپو برای رسیدن به یکدیگر هستند و برای این هدف مجبورند از جانب زرتشت، [ ۱] [ ۲] که صاحب خرد و دانایی است، آزمون هایی را پشت سر بگذارند.
موتسارت در سپتامبر ۱۷۹۱ از پراگ به وین آمد تا اپرای «فلوت سحرآمیز» را برای اولین بار اجرا کند. در این هنگام هنوز دو قسمت از موسیقی اپرا، یعنی اورتور و مارش روحانیون آماده نبودند و شیکاندر بدین خاطر نگران بود. موتسارت دو روز قبل از اجرا، کل کار را تکمیل کرد. اجرای اول این اثر در تاریخ ۳۰ سپتامبر در وین روی صحنه رفت که با موفقیت خیره کننده ای روبه رو شد و استقبال تماشاچیان از آن بسیار خوب بود. اولین اجرای این اثر توسط خود موتسارت رهبری شد. شیکاندر سود خوبی از اجراهای متعدد این اپرا برد و حتی توانست با پول آن ساختمان جدیدی برای تئاتر خود بسازد. [ ۳]
نوع صداهای ذکرشده در جدول زیر براساس اپرانامهٔ اصلی است. [ ۴] [ ۵]
صحنهٔ اول ـ چشم انداز صخره ای و ناهموار
تامینو، شاهزاده ای خوش ظاهر، در دوردست ها گم شده و ماری خطرناک در تعقیب اوست؛ او دعا می کند که خداوند نجاتش دهد ( !"quartet: "Zu Hilfe! Zu Hilfe ) . وی از ترس بیهوش می شود. سه بانو ـ خدمهٔ ملکهٔ شب ـ ظاهر می شوند و مار را می کشند. آنها مجذوب برازندگی مرد جوان شده و به سوی ملکهٔ خود می شتابند تا او را خبردار کنند.
تامینو به هوش می آید و پاپاگنو را می بیند که در آن اطراف در جستجوی پرندگان است. پاپاگنو خود را مردی شاد و صیاد پرندگان معرفی می کند و می گوید تنها غم او نداشتن همسری زیبا و مهربان است ( "aria: "Der Vogelfänger bin ich ja ) . تامینو خود را به پاپاگنو معرفی می کند و می پرسد که آیا او زندگی اش را نجات داده و مار را کشته؛ پاپاگنو ادعا می کند که این کار را با داستان قدرتمندش انجام داده است. سه بانو بلافاصله ظاهر می شوند و به خاطر دروغگویی مرد صیاد، جیرهٔ روزانه اش را که شامل انجیر، کیک و نوشیدنی بوده، قطع کرده و تنها جرعه ای آب به او می دهند و به جای غذا سنگی به او داده و دهانش را با قفلی سنگی می بندند. آنها به تامینو می گویند که جانش را نجات داده اند و او نیز درعوض باید فرمان ملکه شان را اجرا کند. این سه زن، عکس پامینا ـ دختر ملکه ـ را به او نشان می دهند و از وی می خواهند که دخترک معصوم را از اسارت در معبد یک ساحر بدخواه آزاد کند.
در این داستان، یک زوج جوان در تکاپو برای رسیدن به یکدیگر هستند و برای این هدف مجبورند از جانب زرتشت، [ ۱] [ ۲] که صاحب خرد و دانایی است، آزمون هایی را پشت سر بگذارند.
موتسارت در سپتامبر ۱۷۹۱ از پراگ به وین آمد تا اپرای «فلوت سحرآمیز» را برای اولین بار اجرا کند. در این هنگام هنوز دو قسمت از موسیقی اپرا، یعنی اورتور و مارش روحانیون آماده نبودند و شیکاندر بدین خاطر نگران بود. موتسارت دو روز قبل از اجرا، کل کار را تکمیل کرد. اجرای اول این اثر در تاریخ ۳۰ سپتامبر در وین روی صحنه رفت که با موفقیت خیره کننده ای روبه رو شد و استقبال تماشاچیان از آن بسیار خوب بود. اولین اجرای این اثر توسط خود موتسارت رهبری شد. شیکاندر سود خوبی از اجراهای متعدد این اپرا برد و حتی توانست با پول آن ساختمان جدیدی برای تئاتر خود بسازد. [ ۳]
نوع صداهای ذکرشده در جدول زیر براساس اپرانامهٔ اصلی است. [ ۴] [ ۵]
صحنهٔ اول ـ چشم انداز صخره ای و ناهموار
تامینو، شاهزاده ای خوش ظاهر، در دوردست ها گم شده و ماری خطرناک در تعقیب اوست؛ او دعا می کند که خداوند نجاتش دهد ( !"quartet: "Zu Hilfe! Zu Hilfe ) . وی از ترس بیهوش می شود. سه بانو ـ خدمهٔ ملکهٔ شب ـ ظاهر می شوند و مار را می کشند. آنها مجذوب برازندگی مرد جوان شده و به سوی ملکهٔ خود می شتابند تا او را خبردار کنند.
تامینو به هوش می آید و پاپاگنو را می بیند که در آن اطراف در جستجوی پرندگان است. پاپاگنو خود را مردی شاد و صیاد پرندگان معرفی می کند و می گوید تنها غم او نداشتن همسری زیبا و مهربان است ( "aria: "Der Vogelfänger bin ich ja ) . تامینو خود را به پاپاگنو معرفی می کند و می پرسد که آیا او زندگی اش را نجات داده و مار را کشته؛ پاپاگنو ادعا می کند که این کار را با داستان قدرتمندش انجام داده است. سه بانو بلافاصله ظاهر می شوند و به خاطر دروغگویی مرد صیاد، جیرهٔ روزانه اش را که شامل انجیر، کیک و نوشیدنی بوده، قطع کرده و تنها جرعه ای آب به او می دهند و به جای غذا سنگی به او داده و دهانش را با قفلی سنگی می بندند. آنها به تامینو می گویند که جانش را نجات داده اند و او نیز درعوض باید فرمان ملکه شان را اجرا کند. این سه زن، عکس پامینا ـ دختر ملکه ـ را به او نشان می دهند و از وی می خواهند که دخترک معصوم را از اسارت در معبد یک ساحر بدخواه آزاد کند.
wiki: فلوت سحرآمیز
فلوت سحرآمیز (فیلم ۱۹۷۵). فلوت سحرآمیز ( به سوئدی: Trollflöjten ) فیلمی سوئدی در سبک موزیکال و فانتزی به کارگردانی اینگمار برگمان است که در سال ۱۹۷۵ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به اینگمار برگمان، جین دارلینگ، ارلاند یوسفسن، سون نیکویست و لیو اولمان اشاره کرد.
اجرائی از اُپرای موتسارت، فلوت سحرآمیز در برابر گروهی از تماشاگران که با علاقه و دقت به نواهای موسیقی و آوازهای خوانندگان گوش سپرده اند و سیمای مجذوب و مسحورشان لابه لای تصاویر اُپرا دیده می شود. . .
تجربه ای دیگر در انتقال یک اُپرا به رسانه سینما، این بار از سوی استاد سوئدی و به صورت فیلمی برای تلویزیون سوئد که بعدها در آمریکا پخش سینمائی یافت. خود برگمان گفته است مدت ساختن این فیلم بهترین دوره عمرش بوده چرا که هر روز می توانسته موسیقی موتسارت را در استودیو بشنود. او حالت تئاتری اجرا را حفظ می کند و مدام به یادمان می آورد که مشغول تماشای نمایشی بر صحنه هستیم، اما به لطف دوربین می توانیم به شخصیت های اُپرا نزدیک شویم و خود را در فضائی صمیمانه و غیر تشریفاتی حس کنیم. قطع های مکرر نماهای درشت به چهره تماشاگران، به ویژه چهره دختری ملیح و متبسم، نکته اصلی فیلم را مرتباً یادآور می شود: پیوند میان اثر هنری و مخاطب و پیوندی که میان ما - به عنوان تماشاگر فیلم - و مخاطبان حاضر در محل به وجود می آید، به عنوان کسانی که در تجربه ای ذهنی و روح افزا سهیم می شوند. تجربه انگلیسی اوازها در نسخه آمریکایی شیرون و روان است ( و نه طبق انتظار، زمخت و ناهنجار ) . فیلم برداری زیبای نیکویست جلوه بصری شایسته ای برای این قصه پریان سرخوش و محفل دل پذیر تماشاگرانش فراهم می آورد؛ تماشاگران گوناگونی که چهره های شان همراهی کننده گام های اورتور اُپرای موتسارت می شود.
اجرائی از اُپرای موتسارت، فلوت سحرآمیز در برابر گروهی از تماشاگران که با علاقه و دقت به نواهای موسیقی و آوازهای خوانندگان گوش سپرده اند و سیمای مجذوب و مسحورشان لابه لای تصاویر اُپرا دیده می شود. . .
تجربه ای دیگر در انتقال یک اُپرا به رسانه سینما، این بار از سوی استاد سوئدی و به صورت فیلمی برای تلویزیون سوئد که بعدها در آمریکا پخش سینمائی یافت. خود برگمان گفته است مدت ساختن این فیلم بهترین دوره عمرش بوده چرا که هر روز می توانسته موسیقی موتسارت را در استودیو بشنود. او حالت تئاتری اجرا را حفظ می کند و مدام به یادمان می آورد که مشغول تماشای نمایشی بر صحنه هستیم، اما به لطف دوربین می توانیم به شخصیت های اُپرا نزدیک شویم و خود را در فضائی صمیمانه و غیر تشریفاتی حس کنیم. قطع های مکرر نماهای درشت به چهره تماشاگران، به ویژه چهره دختری ملیح و متبسم، نکته اصلی فیلم را مرتباً یادآور می شود: پیوند میان اثر هنری و مخاطب و پیوندی که میان ما - به عنوان تماشاگر فیلم - و مخاطبان حاضر در محل به وجود می آید، به عنوان کسانی که در تجربه ای ذهنی و روح افزا سهیم می شوند. تجربه انگلیسی اوازها در نسخه آمریکایی شیرون و روان است ( و نه طبق انتظار، زمخت و ناهنجار ) . فیلم برداری زیبای نیکویست جلوه بصری شایسته ای برای این قصه پریان سرخوش و محفل دل پذیر تماشاگرانش فراهم می آورد؛ تماشاگران گوناگونی که چهره های شان همراهی کننده گام های اورتور اُپرای موتسارت می شود.
wiki: فلوت سحرآمیز (فیلم ۱۹۷۵)
فلوت سحرآمیز (فیلم ۲۰۰۶). فلوت سحرآمیز ( انگلیسی: The Magic Flute ) فیلمی در ژانر موزیکال به کارگردانی کنت برانا است که در سال ۲۰۰۶ منتشر شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: فلوت سحرآمیز (فیلم ۲۰۰۶)