فلفل صورتی

فلفل صورتی ( به انگلیسی false pepper - pink pepper[ ۱] ) درختی زینتی و همیشه سبز است. فلفل صورتی، ارتباطی به فلفل واقعی ندارد. این گیاه در زبان فرانسه به "توت صورتی" و "رزخلیج" هم مشهور است. میوهٔ رسیدهٔ این گیاه، خشک و صورتی رنگ است. از آنجا که شکل و اندازهٔ میوه این گیاه، مشابه فلفل واقعی است، در بازار بنام فلفل صورتی عرضه می شود[ ۲] . این گیاه از خانواده پسته ایان است. این میوه ممکن است حساسیت زا باشد. [ ۳]
فلفل صورتی سبک و اغلب توخالی است و نسبت به فلفل، بیشتر معطر است. این میوه تندی سبکتر از فلفل را با طعم مرکبات دارد.
درخت فلفل برزیلی، از سرده شینوس بوده و در نام گذاری دوتائی، تربین تیفولیا شینوس ( به انگلیسی: Schinus terebinthifolius ) خوانده می شود و به نام رزخلیج هم شناخته می شود. این گونهٔ شینوس درختچه است.
درخت فلفل پروئی از سرده شینوس است. در نام گذاری دوتائی، مول شینوس ( به انگلیسی: Schinus_ molle ) خوانده می شود[ ۲] . بلندی این درخت ۱۰–۵ متر است. این گونهٔ شینوس، بزرگ ترین انواع آن است و طولانی ترین طول عمر را دارد.
فلفل صورتی گیاه بومی شمال آمریکای لاتین، کوه های آند در پرو است و در کشورهای برزیل، آرژانتین و شیلی مرکزی نیز می روید. این گیاه قابلیت آن را دارد که اگر در هرجای دنیا کشت شود، اهلی گردد. گونه وحشی این گیاه در برخی ایالت های کشور آمریکا می روید.
• از این گیاه به عنوان ادویه استفاده می شود که عطر، طعم و رنگ خوبی دارد.
• درخت گونهٔ مول_شینوس چوب بسیار محکمی دارد و از آن برای ساختن زین استفاده می شود.
در سال ۱۹۸۲، کشور آمریکا ورود فلفل صورتی را ممنوع اعلام کرد. گفته می شد که دراثر خوردن میوه این گیاه، فرد دچار تورم پلک ها و سوءهاضمه می شود، مشابه اثر پیچک سمی آمریکایی. درمقابل، کشور فرانسه اعلام کرد درصورت رعایت شرایط تجویزشدهٔ کشت، میوه این گیاه قابل خوردن خواهدبود. [ ۴] در حال حاضر، ممنوعیتی برای واردکردن این گیاه وجود ندارد. اما برچسب تأیید سلامت آمریکا را ندارد. [ ۵]