فلعه

لغت نامه دهخدا

( فلعة ) فلعة. [ ف ِ ع َ ] ( ع اِ ) پاره ای از کوهان : لعن اﷲ فلعتها؛ دشنام است مر عربان را. ( منتهی الارب ). قطعه ای از سنام. ج ، فِلَع. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

پاره از کوهان لعن الله فلعتها دشنام است مر عربان را .

پیشنهاد کاربران

بپرس