فلسفی محمدتقی

فلسفی، محمّدتقی (تهران ۱۲۸۳ـ ۱۳۷۷ش)
فلسفی، محمّدتقی
فلسفی، محمّدتقی
فلسفی، محمّدتقی
واعظ و خطیب مذهبی ایران . فرزند شیخ محمدرضا تنکابنی . پس از فراگیری دورۀ مقدمات و سطح علوم دینی ، به وعظ و خطابه روی آورد و به سرعت مشهور شد و پس از مدتی تحصیلات خود را در قم تکمیل کرد. در ۱۳۱۶ش از سوی رژیم پهلوی خلع لباس شد، اما با سقوط رژیم رضاشاه ، بار دیگر به لباس روحانی درآمد و به وعظ و خطابه پرداخت . وی در سخنوری کم نظیر بود و از حمایت مراجع و علمای ایران و عراق برخوردار و نماینده آیت الله بروجردی در گفتگو با دربار و دولت بود. وی همچنین از مخالفان دکتر محمدمصدق به شمار می آمد. فلسفی با نقد مسائل اجتماعی و سیاسی و انتقاد از عملکرد دولتمردان در منبرهای خود، تحولی در سنت وعظ و منبر ایجاد کرد، از این رو چندبار ممنوع المنبر شد. در قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ بازداشت و در زمستان ۱۳۵۰ برای همیشه از وعظ و خطابه منع گردید و پس از آن فقط به تألیف و تصنیف مشغول شد ، اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، بار دیگر به وعظ پرداخت . از آثار اوست: کودک از نظر وراثت و تربیت؛ جوان از نظر عقل و احساسات؛ بزرگسال و جوان از نظر افکار و تمایلات؛ آیةالکرسی، شرح دعای مکارم الاخلاق؛ اخلاق؛ معاد.