فلسفه پیشاسقراطی به عنوان مشغله ای متمایز از الهیات اشاره به فیلسوفان پیشاسقراطی نخستین متفکران یونانی که کوشیدند تا به جای تفسیر دینی یا اسطوره شناختی، جهان را به روشی عقلانی توصیف کنند، و برای ادّعاهایشان دلیل ارائه دهند.
کوشش نخستین فیلسوفان یونانی برای شناختن جهان، از آن رو از سخنان پیشینیانشان افتراق داده می شود که آن ها در تلاش بودند تا از راه مشاهده و تفکّر و واقع بینی، با کنارگذاشتن تفسیرهای اساطیری و دینی، و بی توسل به خدایان و افسانه ها و نیروهای نامحدود آنان، جهان را بفهمند. [ ۱]
از جمله، مشهورترین متفکّران پیش از سقراط می توان به تالس، فیثاغورس، هراکلیتوس، پارمنیدس، دموکریت، و پروتاگوراس اشاره نمود؛ که به ترتیب به مکاتب ملطی، فیثاغوری، افسوسی، الئایی، اتم گرایی و سوفسطائی گری تعلّق داشتند؛ ولی این جریان از جهتی دیگر نیز با فلسفهٔ پس از سقراط متمایز است. پیش از سقراط، فیلسوفان به طور کلی برون نگر بودند و تلاش می کردند تا پدیده های جهان را توضیح دهند. [ ۲]
فلسفه با سقراط به مسیر تازه ای افتاد. انقلاب سقراط، وارد کردن اخلاق در فلسفه، اخلاق را در کانون توجّه فلسفه قراردادن و تأکید ورزیدن بر فنّ جدل و استدلال نظری است، و این کار به معنای درون نگری، روی تافتن از جهان خارج و نظر کردن به انسان و خویشتن انسان است. [ ۲]
هدف نخستین فیلسوفان یونانی این بود که برای آنچه که در طبیعت روی می داد، توضیحی طبیعی بیابند. تفکّر و فلسفه پیشاسقراطی از بنیان متفاوت از تفکّر پساسقراطی است. در تفکّر پیشاسقراطی، شاهد تمایزی جدی میان جهان و انسان نیستیم. انسان و جهان، توسط ارسطو از هم جدا می شوند. فلاسفه پیشاسقراطی توجهی به فهم متعارف و عمومی نداشتند؛ در حالی که موضوعات و مسائل در فلسفه سقراطی از جزئیات روزمره زندگی گرفته می شوند.
از بسیاری از فیلسوفان پیشاسقراطی مطلب چندانی که نوشتهٔ خودشان باشد، به جانمانده است و مورخان صرفاً بر اساس تعداد محدود نقل قول ها و برداشت هایی که افلاطون و ارسطو در آثارشان از این فیلسوفان آورده اند، دربارهٔ آن ها کسب اطلاع کرده اند.
معمولاً نخستین فلاسفه یونان را «طبیعت گرا» می دانند، زیرا آن ها بیش ازهمه به طبیعت و رویدادهای طبیعی توجه داشته اند.
فلاسفه به چشم خود می دیدند که تغییراتی در طبیعت صورت می پذیرد. اما این تغییرات چگونه امکان پذیر بود؟ چگونه می شد تبدیل ماده ای را به ماده دیگر توجیه کرد؟
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکوشش نخستین فیلسوفان یونانی برای شناختن جهان، از آن رو از سخنان پیشینیانشان افتراق داده می شود که آن ها در تلاش بودند تا از راه مشاهده و تفکّر و واقع بینی، با کنارگذاشتن تفسیرهای اساطیری و دینی، و بی توسل به خدایان و افسانه ها و نیروهای نامحدود آنان، جهان را بفهمند. [ ۱]
از جمله، مشهورترین متفکّران پیش از سقراط می توان به تالس، فیثاغورس، هراکلیتوس، پارمنیدس، دموکریت، و پروتاگوراس اشاره نمود؛ که به ترتیب به مکاتب ملطی، فیثاغوری، افسوسی، الئایی، اتم گرایی و سوفسطائی گری تعلّق داشتند؛ ولی این جریان از جهتی دیگر نیز با فلسفهٔ پس از سقراط متمایز است. پیش از سقراط، فیلسوفان به طور کلی برون نگر بودند و تلاش می کردند تا پدیده های جهان را توضیح دهند. [ ۲]
فلسفه با سقراط به مسیر تازه ای افتاد. انقلاب سقراط، وارد کردن اخلاق در فلسفه، اخلاق را در کانون توجّه فلسفه قراردادن و تأکید ورزیدن بر فنّ جدل و استدلال نظری است، و این کار به معنای درون نگری، روی تافتن از جهان خارج و نظر کردن به انسان و خویشتن انسان است. [ ۲]
هدف نخستین فیلسوفان یونانی این بود که برای آنچه که در طبیعت روی می داد، توضیحی طبیعی بیابند. تفکّر و فلسفه پیشاسقراطی از بنیان متفاوت از تفکّر پساسقراطی است. در تفکّر پیشاسقراطی، شاهد تمایزی جدی میان جهان و انسان نیستیم. انسان و جهان، توسط ارسطو از هم جدا می شوند. فلاسفه پیشاسقراطی توجهی به فهم متعارف و عمومی نداشتند؛ در حالی که موضوعات و مسائل در فلسفه سقراطی از جزئیات روزمره زندگی گرفته می شوند.
از بسیاری از فیلسوفان پیشاسقراطی مطلب چندانی که نوشتهٔ خودشان باشد، به جانمانده است و مورخان صرفاً بر اساس تعداد محدود نقل قول ها و برداشت هایی که افلاطون و ارسطو در آثارشان از این فیلسوفان آورده اند، دربارهٔ آن ها کسب اطلاع کرده اند.
معمولاً نخستین فلاسفه یونان را «طبیعت گرا» می دانند، زیرا آن ها بیش ازهمه به طبیعت و رویدادهای طبیعی توجه داشته اند.
فلاسفه به چشم خود می دیدند که تغییراتی در طبیعت صورت می پذیرد. اما این تغییرات چگونه امکان پذیر بود؟ چگونه می شد تبدیل ماده ای را به ماده دیگر توجیه کرد؟
wiki: فلسفه پیشاسقراطی